❇️۵۲)مواقعی که حال نماز نیست، چرا باید با حالت کسالت در پیشگاه ذات باری تعالی بایستیم؟ هرچند نماز خواندن در حال کسالت، مکروه است و در قرآن نیز از نماز خواندن در حال کسالت نهی شده است؛ اما بالاخره باید عبادت واجب خود را انجام دهیم. ترک نماز، حتی در دشوارترین شرایط،کاری ناروا و غیرجایز است؛ هرچند بدون حضور قلب و با کسالت و تنبلی باشد. ضرورت این گونه نمازها در حفظ حیات روحی شخص و برقراری ارتباط او با خداوند متعال، مانند غذایی است که انسان مریض، بر خلاف میلش باید بخورد تا رمقش را حفظ کند و زنده بماند. البته این ضرورت مربوط به نمازهای واجب است که در هر شرایطی، باید خوانده شود و در عین حال باید تلاش گردد تا نشاط و حضور قلب نیز به دست آید. اما در مورد نمازهای نافله و مستحب سفارش شده که هرگاه آمادگی قلبی و نشاط هست، انسان نماز بخواند و هنگام بی‌حالی و کسالت روحی، فقط به نمازهای واجب اکتفا کند؛چنانکه امام علی(ع) می‌فرماید: 《برای دل‌ها،نشاط و روی آوردن و پشت کردنی هست؛ پس آنگاه که نشاط دارند،آنها را بر انجام مستحبات وادار سازید و آنگاه که پشت کرده و بی‌نشاط‌اند، به انجام واجبات قناعت کنید.》 ترک نماز به بهانه کسالت و عدم حضور قلب، از وسوسه‌های شیطان است که به این بهانه می‌خواهد رشته ارتباط بین انسان و مبدأ هستی را قطع کند و بین او و ملکوت عالم، فاصله و جدایی بیاندازد. پس انسان نباید مجالی برای وسوسه‌های شیطان فراهم سازد و در نتیجه در گرداب هلاکت و کفر بیافتد. 📚کتاب ۱۱۰ پرسش درباره نماز 🧎‍♂