شاید اولین بار بود که عباس با سردار اباذری صحبت می کرد؛ مهرماه سال۱۳۹۱، چارت و شرح وظایف کانون اندیشه ولایی و مطهر را نوشته بودیم و به عباس داده بودیم تا آن را به سردار بدهد. چارت را شبانه و روی کاغذهای کاهی نوشته بودیم. عباس خجالتی بود و بسیار مأخوذ به حیا و مودب، اولش گفت: « حمید من نمی رم! » گفتم : «نه تو باید ببری!» پیش از ساعت هفت صبح به دفتر سردار رفته بود و درباره طرح با سردار صحبت کرده بود. سردار نگذاشته بود که برود! یک ساعتی با او صحبت کرده بود. وقتی برگشت به من گفت: « حمید! حاجی به من گفت خیلی با حیا و خوش‌فکر هستی!» از همان جا رابطه سردار و عباس آغاز شد و تا آخر هم عباس به عهدش با سردار پایبند بود. او واقعا به سردار کمک می کرد و زحمت می کشید. در براهه ای که تغییر ساختار سازمانی دانشگاه صورت گرفته بود، سردار بیشتر وقت شب و روز را جلسه داشت! هماهنگی یک جلسه هم کار ساده ای نیست اما عباس از پس امور دفتر بر می آمد.
👤به نقل از↓
″ حمید درسی ،همکار شهید ″
📚برگرفته از کتاب↓
″ لبخندی‌به‌رنگ‌شهادت ،فصل۳ ″
#خاکــریزخاطـرات #جوان_مؤمن_انقلابی
#اللهم‌صل‌علی‌محمد‌وآل‌محمد‌وعجل‌فرجهم