آنقدر مهربان بودی ،که هر کس از تو کمک می خواست بدون آنکه بپرسی کیست، کمکش میکردی . آنقدر شجاع بودی که تا دل دشمن به خط میزدی. اما آنقدر دلتنگ دوستان شهیدت بودی ،که هر بار یکی از همرزمانت به شهادت می رسید دلتنگی ات بیشتر میشد. که چرا آنها رفتند و تو ماندی. اما آن شب زمستانی، ساعت ۱:۲۰ دقیقه تو را به آرزویت رساند. حاجی دراین یک سال زمین دلتنگ است، دلتنگ تو و حاج قاسم و منتظر به دیداری دوباره، که با مولایمان حضرت صاحب الزمان عج برگردی . آه این دلتنگی چقدر سخت است. یاد عزیزشان با صلوات