✍ جهاد درد دارد... «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿۱۵۶﴾ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾» ❇️ فرمودند آه و ناله بیمار مؤمن تسبیح است و در بستر خوابیدنش عبادت و پهلو به پهلو شدنش جهاد. حال اگر این دردها و آه و ناله‌ها از زخم‌های جهاد برخیزد چه برکت و رحمتی برای صاحبش دارد؟! این روزها خیلی از این جنس ناله‌ها می‌شنویم. شاید خیلی از ما بارها حسرت خورده‌ایم که ای کاش همراه کسانی بودیم که در خط مقدم جبهه علیه دشمنان خدا و دشمنی با خدا جهاد کردند. ⬅️ امروز جمهوری اسلامی ایران دقیقا خط مقدم جهاد علیه دشمنان خدا و دشمنی با خداست. ما فرزندان جهادیم. ما که توفیق نداشتیم درک کنیم؛ اما در فیلم‌ها و داستان‌ها و خاطرات مجاهدان دیده‌ایم موقعیتی را که از زمین و زمان تیر و ترکش می‌بارد و یکی یکی بچه‌ها زخمی می‌شوند و ناله و نجوای رزمندگان مجروح بلند می‌شود. بگذریم که ناله‌ها و صداها و نداها و نجوی‌ها هم همه یک جور نبودند. هر کدامشان بسته به سعه وجودیشان درد را یک جور ترجمه می‌کردند و به گوش دیگران می‌رساندند. اما خداوند خریدار همان آه و ناله‌ها هم هست. 👌 جهاد از آن عبادت‌های پایه است که وقتی می‌خواهند ثواب زیاد یک چیزی را بگویند و دنبال سنگ قلمبه می‌گردند تا بیاندازند روی کفه ترازو، حرفش پیش کشیده می‌شود. جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم جهاد متولد شد و رشد یافت. اهالی جمهوری اسلامی ایران به صورت تنظیمات اولیه مجاهدند مگر اینکه اعلام انصراف کنند. «لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا» 👈 مردم ایران می‌دانستند که دارند به دهان شیر می‌روند. انقلاب کردند و رفتند به قصد دندان‌های غرب وحشی و از روز اول مبارزه تا کنون یک روز بدون جنگ و جهاد نداشتند. برخی تا امروز چند نسل پیاپی مجاهد و شهیدند. این را گفتم و یاد نسلی افتادم که هیچ گاه آب خوش از گلویشان پایین نرفته. فَعَلَى الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجُّ الضَّاجُّونَ وَ یَعِجُّ الْعَاجُّونَ جرم ما این است که اهل آنهاییم. 🔴 وقتی صدای ناله‌های برادران و خواهرانتان را در این جنگ نابرابر اقتصادی می‌شنوید از کوره به در نشوید. درست است که ایمان‌ها متفاوت است و هر کس به اندازه اندوخته‌اش درد کشیدنش نیز فرق دارد؛ اما هیچ انتظاری نیست. طبیعت درد کشیدن داد زدن است. گلایه کردن است. چه بسا بی‌راه و بی‌ربط گفتن است. یا حتی بدتر... درد است. گاهی بی‌تاب می‌کند. گاهی از حال می‌برد. گاهی هم کنترل ذهن را از انسان می‌گیرد. هر چه از زمان شروع عملیات بگذرد بر تعداد شهداء و مجروحین افزوده خواهد شد. این دردها و ناله‌ها کم که نه، بیشتر خواهد شد. تا این تک و پاتک به یک تعادلی بیانجامد کار دارد. ادامه دارد... 📝 سعید توتونکار