💠 عرفانِ شورانگیز
آیت‌الله خامنه‌ای (سایه‌اش مستدام) :
❓از شيخ صفى‌الدّين -آن عارفِ عالمِ مفسّر و داناى معارف دين- پرسيدند:
شيخنا! پيغمبر فرموده است كه من هر روز هفتاد بار استغفار مى‌كنم؛ چرا؟ پيغمبر كه گناه نمى‌كرد؛ و حتّى خدا در سوره‌ى فتح در مورد ترك اولاى پيغمبر فرمود: «لِيَغْفِرَ لَكَ اَللّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ» ؛ او كه بار وزر و وبالى بر دوش ندارد؛ استغفار چرا؟
☑️ شيخ در جواب گفت:
پيغمبر با مجاهدت خود، با ذكر و با تلاش عظيم معنوى خود، هر روز مرحله‌اى از مراحل قرب به خدا را طى مى‌كرد. پيغمبر هم بااينكه انسان كامل است، متوقّف نيست؛ اما ساحت قدس قرب الهى پايان ندارد. او هم بايد هر روز يك مرحله پيش برود و هر روز يك مرحله جلو مى‌رفت. پيغمبر وقتى به مرحله‌ى ديروز نگاه مى‌كرد، آن را به صورت حجابى، بُعدى و دورى‌اى مشاهده مى‌كرد؛ لذا از دورىِ ديروز استغفار مى‌كرد. هر روز يك مرحله‌ى نو مى‌گشود و از حضور در مرحله‌ى قبلى كه نسبت به موضع امروز، دورى بود از خدا آمرزش مى‌طلبيد.
🔹 اين درس بزرگى است؛ عمق معنا و بطن اين سخن مثل اقيانوس‌هاست. يك‌لحظه توقّف در راه كمال انسانى جايز نيست. دراين اقيانوس عظيم كه بعضى از ما در آغاز راه تا قوزك پا و بعضى تا زانوانمان وارد شديم، كسانى «دل به دريا زده» شنا مى‌كنند و كسانى مرحله‌ها پيش رفتند، خود را نورانى كرده‌اند، از فراز مادّيات عالم و از فراز خواستهاى حقير و آرزوهاى كوچك پرواز مى‌كنند. دنيا را نديده نمى‌گيرند، اما دنيا را هدف قرار نمى‌دهند. آن بلندپروازان اين آسمان لايتناهى هم هر روز براى پروازى بلندتر، همّت تازه‌ترى را به‌خرج مى‌دهند.
🗓 ۰۵/۰۵/۱۳۷۹
@Maktabkhaaneh