این جمله رو از کتاب «کودک،خانواده، انسان » نوشتم بنظرم جمله ی مهم و خوبی بود اما بعد از ارسال و تو تمام این دوساعت فکرم مشغول این نوع جملات بود، اولین کاری که به ذهنم رسید این بود که خیلی ریزو سوسکی😅 بیام حذفش کنم و برم... اما به خودم گفتم پشت این حذف کردن چیه؟از چی نگرانی؟ ( و این شد شروع یه گفت و گوی ذهنی...) اینکه مادرِامروز به اندازه ی کافی دغدغه و عذاب وجدان و فکر و خیال داره ، تو دیگه زیادش نکن اینکه صرف یه جمله بدون ادامه ی نکات و توضیحات شاید کافی نباشه... اینکه چندتا پدر یا مادر ممکنه حالشون اون لحظه بد باشه این جمله هم بدترشون کنه و... بعد با خودم گفتم خب! چه جوری میشه امثال این جمله ها رو نگاه کرد ؟ یه دید اینه که حال بد کن باشه و کنارگذاشته بشه... یه دید هم اینه که محرک باشه برای رشد و توجه به عمل هایی که داریم... و برای لحظه هایی که از دست دادیم الحمدلله برای فرصت ترمیم... همیشه انتخاب با ماست... #دریچه_ی_فکر_من @mamanemamooli