إِلَهِي هَبْ لِي قَلْبا يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَانا يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَرا يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ بارالها، مرا دلی ده که شوقش او را به تو نزدیک کند و زبانی ده که راستگویی اش به سوی تو بالا رود و نظری عنایت فرما که حق بینی اش او را به تو نزدیک سازد. الهی دلی ده که جای تو باشد. زبانی که در وی ثنای تو باشد. الهی مرا گوش قلبی عطا کن که گوش پر از صدای تو باشد. الهی عطا کن به فکرم تو نوری. که محصول فکرم دعای تو باشد. (( از مناجات شعبانیه مولی علی علیه السلام ))