خدایا روزه و رمضان ما کجا و روزه و رمضان اولیاء و مقربان تو،کجا!؟ خال مه رویان، سیاه و دانه فلفل سیاه هر دو جانسوزند اما این کجا و آن کجا! آن روزه دار حقیقت بین که در فراق این ماه رحمت و برکت و وصال اشک می‌ریزد و خون می‌گرید، کجا و ما که از شادی و شادمانی در پوست خود نمی‌گنجیم کجا! هیچ چیزمان حتی نیایش‌ها و عبادت هایمان به بندگی تو نمی‌خورد بارگاه ملکوتی تو کجا و ران ملخ مور و برگ سبز درویش کجا! با این «روزه»های دست و پاشکسته شرمنده و شرمساریم مثل همیشه اما دلمان خوش است به همین مقدار که برای جلب رضایت و خشنودی تو هرچه داشتیم و بلد بودیم دریغ نکرده و در کفه اخلاص گذاشتیم مثل آن پیرزن مصری دلشیفته که با چند ریسمان و کلاف ناقابل نام خود را برای همیشه در فهرست خریداران یوسف جا داد! ای خدای کریمان! الطاف و عطایای کریمان، به قدر بزرگی و بزرگواری آنان است نه هدایا و پیشکش مریدان و بندگان!! پس نه به اندازه روزه و تحفه ناقابل ما بلکه درخور جایگاه ربوبی و کبریایی خود عید فطر را بر ما و عزیزان و ملت ما مبارک بگردان و «عیدانه» این سال و این رمضان را از بهترین،ارزشمتدترین،جامع ترین و کامل‌ترین هدایا و عطایای عمرمان قرار بده آمین همین ✋ ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ.... وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ