ما، آدم‌ها معمولاً با کسانی که محبت داشته و دوستمان دارند و خدمت بیش‌تری کرده و بی منت سود بیش‌تری رسانده و ضرری هم ندارند بیش‌تر ارتباط داشته و رفت و آمد می‌کنیم! چرا که نه!؟ درست و معقول هم همین است، اما چیزی که «اصلاً» معقول نیست و متوجه نمی‌شوم این است که بر همین اساس،چرا ارتباط و ارادت و رفت و شدمان با «خدا» اندک است و سرد و اجباری!!!؟ از دیگران چه کم دارد!؟ محبتش کم است و یا قدرت و مکنت و بخشش کمنری دارد!؟ یا آنان که دل به او داده و ارتباط بیش‌تری داشتند، به جاه و منزلت و مقامی نرسیدند!؟ می‌بینید! هیچ پاسخی نداریم از این غفلت و خواب گران در همه عمر هیچکس بیش از خودمان ضرر نکرده و زیان ندیده‌ است!! خوشا به حال و روز آن«رندان»روزگار که جز «دوستی» و رفاقت با «او» «نخواستند»و«ندیدند»و«نخواندند»! خوشا آنان که«الله»، «یار»شان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی خوشا آنان که دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی  خوشا آنان که پاک و ساده رفتن نه دل بستن، نه قلبی را شکستن خوشا آنان که دنیا را ندیدن همان اول به آرامش رسیدن اللهم یا رب الکریم واجعلنا منهم و فی زمرتهم آمین همین ✋   به کانال ملحق شوید: @mamin110