هستند که براحتی انجام می دهیم چون تشویق و تنبیه دارند. تشویق ها و تنبیه ها شخصیت ما را این طوری بار می آورد. گاهی تشویق خوب است ولی زندگی ما پر از تشویق و تنبیه اجباری شده است. پس حذف عوامل انسانی خصوصاً در خانواده ها باید در الویت قرار گیرد. بعضی وقتها ما خودمان بعنوان تنبیه گر حاضر هستیم و غضب ما هم حاضر است و محبت ما هم در این وسط حاضر است و فرزند می خواهد با من ارتباط برقرار کند و من بخاطر فلان خطایی که انجام داده، می خواهم او را محروم کنم و در این راه مبالغه میکنیم و در این راه مُدام از ابزار تشویق و تنبیه استفاده میکنیم. راه نفس کشیدن را می بندیم. وقتی من غضب کردم و تنبیه کردم، میخواهم هم حق و هم خودم را بر فرد سوار کنم، این جوری کار دشوارتر میشود.