سلام و عرضادب. ببینید لازمه عدل این نیست که تمام موجودات به اندازه هم از نعمت ها برخوردار باشن، اگر این مسئله رو لازمه عدالت بدونیم پی دیگه همه باید پولدار و زیبا و .... بودن و دیگه هیچ کس تلاشی برای پیشرفت نمیکرد.اگر این تفاوت ها نبود که دنیا، دنیا نمیشد، میشد بهشت. پس خدا بنابر مصلحتش هست که روزی رو تقسیم میکنه.
و لازمه عدالتش اینه که از هر کسی به اندازه همون چیزی که بهش داده بازخواست میکنه. یعنی کسی که پول نداره دیگه خمس و زکات و کمک یه فقرا و ... گردنش نیس.
فقیر بودن انسان، هیچ منافاتی با مهربونی عشق خدا به تک تک ما نداره، بلکه ممکنه عین رحمت باشه که قطعا هست. یعنی خدا چون ما رو دوست داره، ما رو کم بهره تر قرار داده، چون میدونسته اگه ما ثروتمند باشیم مثلا طغیان میکنیم عاصی میشیم یا حتی از خود خدا دور میشیم. فلذا این فقر میتونه جلوه رحمت الهی باشه برامون.
در سوره هود میفرماد که «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها»؛ (هيچ جنبنده اى در زمين نيست مگر اينكه روزى او بر خداست)
و خود خدا میدونه چقدر روزی سهم هر کس باید باشه.
همه انسانها امتحان میشن، اما این امتحان ها با هم متفاوته، خدا یکی رو با زیباییش امتحان میکنه مثه حضرت یوسف، یکی رو با ثروت امتحان میکنه یکی رو با فقر و ... حالا چرا من رو با فقر امتحان کرده ، و دوست من رو با ثروت، واقعا نمیدونم چرا، ولی میدونم کارهای خداوند بی حکمت نیست و حتما دلیل مناسب برای این کار وجود داره ولو اینکه ما در دنیا پاسخش رو نگیریم.