ائمه‌ی ما اصل جنگیدن در معیت امامی که مفترض الطاعه نیست یا امام حق نیست رو قبول ندارن و مشروع نمی‌دونن! مگر جایی که اصل اسلام، امنیت مسلمین در خطر بیفته و اون هم بخاطر یک موضوع دیگری ممکنه ورود کنن و کمک کنن. کما اینکه زین العابدین نامه می‌نویسن به زُهری که تو برای چی داری به حاکم بنی امیه خدمت می‌کنی و وعاظ سلاطین شدی؟ در تحف العقول هست که توبیخش می‌کنن حضرت. اما برای مرزداران دعا می‌کنن و تفکیکشون می‌کنن.