🔻یک نامه ؛ یک خط پاسخ و سکوت عمیق امضا کنندگان | محمد ایمانی 🔹نامه ای را که جلوشان گذاشته شده، امضا می کنند؛ با این مضمون: با ملاحظه "مصلحت"، به "مجمع" بفرمایید در بررسی و تصویب دو خواست باقی مانده FATF (الحاق به کنوانسیون پالرمو و CFT) تسریع شود. پاسخ، یک خط سوال ساده است: چه تضمینی هست که تحریم ها را بردارند و دوباره عهدشکنی نکنند؟! 🔹این سوال حکیمانه و مصلحت سنجانه، هیچ پاسخی ندارد؛ هیچ پاسخی! ... امضا کنندگانِ نامه پخت و پز شده در جایی دیگر، به سکوتی عمیق فرو می روند. حرف حساب، جواب ندارد. 🔹اگر از سفارش دهنده اصلی نامه نمی ترسیدند، حتما می گفتند که ما هم، با تردید به وعده دشمنان سابقه دار در خدعه و عهد شکنی می نگریم؛ بلکه مطمئنیم این بار نیز فقط قصد خدعه دارند. اما آنها فقط وظیفه داشته اند پای نامه مهندسی شده در جای دیگر را امضا کنند و نه بیشتر. 🔹مگر وقتی فلان مقام بانکی و اتمی گفتند طرف مقابل دبه می کند و عایدی ما از توافق تقریبا هیچ بوده، توسط همان پخت و پز کننده نامه اخیر مواخذه و توبیخ نشدند؟! آنها باید ماشین امضا باشند و نه بیشتر! 🔹 کار چاق کن های اصلی پس از همه وعده های فریبنده، اکنون مجبورند بگویند«تضمین نمی‌دهیم مشکلات اقتصادی حل شود»! 🔹این تحیّر ناشی از اعتماد به دشمن، تداعی حسن ظن آدم ابو البشر به شیطان است و این بیان حکیمانه امیر مومنان علیه السلام در خطبه اول نهج البلاغه که : «فباع الیقین بشکه. یقین و اطمینان را فروخت و تردید و شک را خرید».