••• امام‌رضا ′علیه‌السلام′ : امام همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر برابر، مادر دلسوز به کودک، و پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است؛ امام مانند خورشید طلوع‌کننده است که نورش عالم را فرا گیرد و خودش در افق است به نحوى که دست‌ها و دیدگان به آن نرسد. امام ماه تابان، چراغ فروزان، نور درخشان و ستاره‌‏ای‌ست راهنما در شدت تاریکى‏‌ها و رهگذر شهرها و کویرها و گرداب دریاها. امام آب گواراى زمان تشنگى و رهبر به سوى هدایت و نجات‌بخش از هلاکت است، امام آتش روشن روى تپه (رهنماى گم‌گشتگان) است، وسیله گرمى سرمازدگان و رهنماى هلاکت‏گاه‌هاست؛ هر که از او جدا شود هلاک شود. امام ابری‌ست بارنده، بارانی‌ست شتابنده، خورشیدی‌ست فروزنده، سقفى است سایه دهنده، زمینى است گسترده، چشمه‌‏ای‌ست جوشنده و برکه و گلستان است. امام امین خداست در میان خلقش و حجت او بر بندگانش و خلیفه او در بلادش و دعوت‌‏کننده به سوى او و دفاع‏‌کننده از حقوق او است. امام از گناهان پاک و از عیب‌ها بر کنار است، به دانش مخصوص و به خویشتن‌دارى نشانه‌دار است، موجب نظام دین و عزت مسلمین و خشم منافقین و هلاک کافرین است. امام یگانه زمان خود است، کسى به هم‌طرازى او نرسد، دانشمندى با او برابر نباشد، جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد، به تمام فضیلت مخصوص است بى ‏آنکه خود او در طلبش رفته و به دست آورده باشد، بلکه امتیازی‌ست که خدا به فضل و بخشش به او عنایت فرموده. کیست که امام را تواند شناخت یا انتخاب امام براى او ممکن باشد ؟ هیهات ! _اصول کافی، ج۱، ص۳۸۵🌧