ارزش انسان بالاتر از هستی اگر تمامى آنچه را كه همه‌ى آدم‌ها در طول تاريخ به‌دست آورده‌اند و اگر تمامى ثروت و قدرت و رفاه و لذّتِ تمامى آن‌ها را، تو به تنهايى صاحب شوى، بدان، اين همه از تو كوچك‌تر و بى‌ارزش‌تر است، كه تو يك لحظه‌ات را براى آن فدا كنى. اين‌ها همه، براى تو و به‌خاطر تو بوده‌اند و سزاوار نيست كه تو عمر خودت و وجود خودت را براى آن‌ها بگذارى؛ كه امام اولياء، على مى‌فرمود و با تعبيرهاى گوناگون مى‌فرمود: به خدا، دنياى شما در نظر من، از آب بينى بز، از استخوان ليسيده در دست جذامى، از يك لنگه كفش پاره، بى‌ارزش‌تر است؛ «اِلاّ اَنْ اُقيمَ حَقّاً اَوْ أَدْفَعَ باطِلاً»؛ مگر اين‌كه حقّى را به پا و يا باطلى را سرنگون سازم. تمامى هستى به تو منتهى مى‌شود و تو بايد به خداى هستى منتهى شوى: «أَنَّ إِلى رَبِّكَ اَلْمُنْتَهى‌»؛ كه اين آيه درخور تأمل بسيار است. نامه های بلوغ، صفحه 23 @mantazeran