✅دو حديثي كه بايد آموخت و به خاطر سپرد
اينجا مناسب مي بينيم اين نكته را عرض كنيم: هر فرد شيعي مذهب بايد حدّاقلّ اين دو حديث منقول از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را كه مورد پذيرش هر دو فرقه از شيعه و سنّي است ياد بگيرد و معناي آنها را خوب بفهمد و به عنوان يك دليل محكم براي حقّيّت مذهبش به خاطر بسپارد كه هم سبب استحكام عقيده‌ي خودش باشد و هم به هنگام لزوم از اصالت مذهب خود دفاع كند.
آن دو حديث كوتاه متقن يكي حديث ثَقَلين است كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده است :
(اِنّي تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَيْن كِتابَ الله وَ عِتْرَتي اَهْلَ بَيْتي ما اِنْ تَمْسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا اَبَداً لَنْ يَفْتَرِقا حَتّي يَردا عَلَيَّ الْحَوض)؛[ سفینه البحار ج ۱ ص ۱۳۲ (ثقل) ]
اين حديث، مرجعيّت انحصاري اهل بيت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) را در به دست آوردن حقايق دين همدوش با قرآن نشان مي دهد و اصالت منحصره‌ي مذهب شيعه را اثبات مي كند و حديث دوّم حديث ايذاء فاطمه (علیها السلام) است كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده است:
(فاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنّي مَنْ آذاها فَقَدْ آذاني وَ مَنْ آذاني فَقَدْ آذَي اللهَ)؛
«فاطمه قطعه‌اي از من است! هر كه او را بيازارد، مرا آزرده است و هر كه مرا بيازارد خدا را آزرده است»!!
آنگاه قرآن نيز صريحاً نتيجه‌ي شوم ايذاء خدا و رسول را نشان داده و فرموده است:
{إنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً}؛[سوره احزاب آیه ۵۷]
«آنان كه خدا و رسولش را بيازارند؛ در دنيا و آخرت ملعون به لعنت خدا مي باشند و خداوند عذاب خواركننده اي براي آنان آماده كرده است»!
وقتي اين حديث را كنار آن آيه‌ي قرآن بگذاريم نتيجه اين مي شود:
آن كساني كه پس از رحلت پيامبراكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) مسند حكومت اسلامي را غصب كرده و از طُرُق گوناگون موجبات ايذاء فاطمه (علیها السلام) را فراهم نمودند، ملعون به لعنت خدا در دنيا و آخرت و محكوم به عذاب مُهين (خوار کننده) در روز قيامت مي باشند و اينگونه كَسان به حكم عقل و شرع و عرف صلاحيّت حكومت بر امّت اسلامي و تصدّي امر ولايت بر مسلمين را ندارند.
دشنام دادن شيوه‌ي مؤمنان نيست
ما هرگز سَبّ نمي كنيم و دشنام نمي دهيم! قرآن كريم حتّي سبّ بتها را روا نمي بيند و مي فرمايد:
{وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ...}؛[سوره انعام آیه ۱۰۸]
«معبودهاي باطل آنها را دشنام ندهيد...».
اميرالمؤمنين (علیه السلام) به لشگريانش در جنگ صفّين كه معاويه و يارانش را دشنام مي دادند فرمود:
(اِنّي اَكْرَهُ لَكُمْ اَنْ تَكُونُوا سَبّابِين)؛[نهج البلاغه فیض خطبه ۱۹۷]
«من خوش ندارم كه شما دشنام گو و بد زبان باشيد».
امّا لعنت دشنام نيست! لعنت نفرين و دعا عليه كسي است و اين كار خداست كه مي فرمايد:
{...ألا لَعْنَةُ اللهِ عَلَي الظَّالِمِينَ}؛[سوره هود آیه ۱۸]
و مي فرمايد:
{...لَعَنَهُمُ اللهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ...}؛[سوره احزاب آیه ۵۷]
ما هم به پيروي از قرآن خدا لعنت مي كنيم و روي منطق عقل و قرآن و حديث سخن مي گوييم
⚠️و لذا فاطميّه در ميان ما شيعيان، تنها ايّام اشك و آه و عزا نيست بلكه عمدتاً براي اعلان بطلان مكتبي است كه پس از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در مقابل مكتب اهل بيت رسالت (علیهم السلام) به وجود آمد و ضربت كارگري بر پيكر امّت اسلامي فرود آورد و به فرموده‌ي قرآن:
{...بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللهِ كُفْراً وَ أحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّم}؛[سوره ابراهیم آیه ۲۸]
«نعمت خدا را [ كه ولايت اهل بيت رسول بود] تبديل به كفر كردند و جمعيّت‌هاي عظيم از امّت را به مسير دارالبوار جهنّم انداختند».
پس حديث ثقلين، سند حقّانيّت اهل بيت رسول (علیهم السلام) است و حديث ايذاء فاطمه (علیها السلام) سند ملعونيّت دستگاه حاكم پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است!!
حديث ثقلين رمز تولّي به اهل بيت رسول (علیهم السلام) و حديث ايذاء فاطمه (علیها السلام) رمز تبرّي از دشمنان اهل بيت رسول است!!
و لذا گفتيم بسيار لازم است كه هر فرد شيعي اين دو حديث را پيوسته ملازم باشد و آن دو را در عمق جان خود بنشاند و در شرايط مناسب به بحث درباره‌ي آن دو بپردازد.
📚صفیر هدایت شماره ۰۲۸ .سلسه مباحث معارفی آیت الله سید محمد ضیاءآبادی(ره)