🔶 مبانی معرفتی مهدویت 🔶 ✨ما حق نداريم بدون آن‌كه امام را بشناسيم از اين دنيا برويم. از امام و اسم(ع) روايت هست كه فرمودند: ✨ «هركس بميرد و امامش برايش مشخص نشده، به مرگ جاهليت مرده، و مردم معذور نيستند تا اين‌كه امامِ خود را بشناسند و کسی كه بميرد و امام خود را بشناسد، مثل کسی خواهد بود كه در كنار حضرت قائم(ع) در چادر آن حضرت بوده است». ✨در دعای ندبه داريم كه: «اَيْنَ وَجْهُ‌اللهِ الَّذي اِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ ‌الْاَوْلِياء»؛ كجاست آن وجه خدا كه اولياء الهی به سوی او نظر دارند، یعنی حضرت امام زمان(عج) وجه الهی هستند و نمايش كامل صفات الهی می‌باشند، یعنی امام از ملائكه هم بالاتر است. امام حقيقتاً به جهت مقام جامعيت اسمائی‌اش از ملائكه هم بالاتر است. ✨ همان‌طور كه «من» حقيقتاً فوق «تن» و حتی فوق قوای «بينايی» و شنوایی است. با اين مقدمات معنی غيب بودن يعني كلّ هستی زیرپای امام و در قبضه امام(ع) است. امام غايب‌اند، نه یعنی در سرداب سامراء گم شده‌اند. ✨جهان در قبضه امام است، مثل اين‌ است كه بدن در قبضه «من» يا نفس انسان است. ✨امام واسطه فيض است؛ یعنی رابطه‌اش با هستی يك رابطه طولی است، یعنی مقام حضرت بالاتر است و بقیه عالم، در قبضه وجود حضرت‌اند. ✨مقام امام‌شناسی(عج) در هستی طولی است، مثل مقام منِ شما كه تنِ شما مادون آن است و آن تن در طول وجود «من» است و وقتی معنی حضور طولی حضرت را نسبت به عالم متوجّه شديد، ملاحظه خواهيد كرد، همان‌گونه كه تن شما در قبضه من شماست، هستی در قبضه اراده امام است. 🎙استاد طاهر زاده #مبانی_معرفتی_مهدویت #قسمت_یازدهم @marefatmahdavi313