بشکند قلمی که از شهدا ننویسد
به شوق وصل حبیبش غروب رجعت کرد
چه صادقانه به خاک عزیز خدمت کرد
خلیل در دل آتش شهادتی می خواست
خدا به او نظری کرد و استجابت کرد
رسید نامه ای از مشهد و رضا او را
برای جشن ولادت غروب دعوت کرد
چه گفت لحظه ی آخر چه گفت با آقا
چه خواست سید خدمت چگونه صحبت کرد
میان خالق و مخلوق صلح جاری بود
که صبح دولت او را قرین عزت کرد
نبود تشنه ی قدرت شبیه قاسم بود
چه عاشقانه نگه بر قلوب امت کرد
میان گریه ی باران دلش معطر شد
دلش هوای رسیدن به خاک تربت کرد
یکی به سوی رفیقان پری گشود و پرید
و ماندگان زمین را اسیر خجلت کرد