امروز 31 خردادماه، سالروز شهادت یکی از عارف‌ترین، پارساترین و دلسوزترین فرماندهان ایرانی است. ننوشتم فرمانده نظامی، چرا که شهید دکتر مصطفی چمران بیش از آنکه یک فرمانده نظامی باشد یک ایده‌پرداز بزرگ بود که بدون شک اگر در خط مقدم به شهادت نمی‌رسید ما در جنگ هم با توجه به دانش و تجربه‌اش پیشرفت بسیار بیشتری می‌کردیم. در مورد ابعاد شخصیتی شهید چمران بسیار نوشته‌اند اما از اینکه او در همان 9 ماه اول جنگ و حیات پر از روشنی‌اش چه کرد، کمتر گفته‌اند. شهید چمران شاید اولین کسی بود که خواستار دستیابی کشور به توان موشکی بود. اگر اسنادِ سخنرانی‌های او را در محافل مختلف نگاه کنید، متوجه خواهید شد که شهید تاکید عجیبی بر توان موشکی داشت اما عده‌ای طبق معمول مخالفت می‌کردند. اگر در سال 1359 ایران برنامه موشکی‌اش را با توجه به تاکیدهای شهید چمران شروع کرده بود، این موشک‌ها دستکم در سال 1364 برای برد 150 کیلومتری که بتواند بغداد را هدف قرار بدهد، آماده بود. اما چهار سال طول کشید تا عده‌ای متوجه اهمیت موشک شوند و قدرت موشکی کشور وقتی شکل گرفت که امام(ره) جام زهر را نوشیدند تا کشور نجات پیدا کند...