🔹ارتباط بهائیان و صهیونیسم (۳)
پروفسور نرمان تیویج یكی از شخصیت‌های سیاسی اسرائیل به پاس خدمات بهائیان به اسرائیل نوشت: «امر بهائی كه مركز آن حیفا و عكاست و این دو مدینه زیارتگاه پیروان آن است به درجه‌ای از پیشرفت و تقدم نایل گشته كه مقام دیانت جهانی و بین‌المللی را نموده است به همین جهت بهائیان در بسیاری از كشورها به نفع دولت اسرائیل جاسوسی می‌كنند.»
نفوذ عناصر بهائی در سازمان حكومتی ایران از زمان رضاشاه آغاز شد. رضاشاه به دلیل بیگانگی با پیكره و سنن جامعه ایران «كسانی را در مناصب مهم دولتی می‌گماشت كه مانند خود او بیگانه یا معارض با این بافت بودند.
بدین‌سان افراد وابسته به گروه‌های دینی خاص به ویژه بابی‌ها و بهائی‌ها» را در اداره دیوانسالاری به كار گماشت كه به زودی «به قدرت برتر سیاسی و اقتصادی ایران» تبدیل شدند. رضاشاه حتی یك سرگرد بهائی را به نام اسدالله صنیعی، آجودان مخصوص ولیعهد قرار داد. صنیعی بعداً به درجه سپهبدی رسید و مشاغل حساسی را به‌دست آورد.
نفوذ و قدرت بهائیان بعد از سقوط رضاشاه موجب واكنش آیت‌الله بروجردی گردید. آیت‌الله بروجردی با حمایت از سخنرانی‌های كوبنده آقای فلسفی كه از رادیو پخش می‌شد، حركت‌هایی علیه بهائیان آغاز كرد كه با حمایت محمدرضاشاه از بهائیان حركت ضدبهائی او عقیم ماند.
بهائیان چنان در اركان حكومت نفوذ یافته بودند كه حتی پزشك مخصوص شاه یك افسر بهائی به‌نام سپهبد عبدالكریم ایادی بود. ایادی چنان مورد توجه دربار بود كه هرروز به دربار می‌رفت و از ثریا، ملكه ایران، دیدن می‌كرد. به گفته ملكه: «لبخندهایش بیش از همه درمان‌ها ارزش داشت. هنگامی كه مبارزات روحانیت علیه بهائیت به اوج رسید دیگر به دیدن ثریا نرفت. ثریا بسیار «نگران» شد و موضوع را از شاه جویا شد، شاه گفت: «دكتر ایادی در یك خانواده بهائی به دنیا آمده و این روزها بزرگ‌ترین مجتهد تهران، مردم را علیه این گروه مذهبی برانگیخته است. بهتر است فعلاً در دربار آفتابی نشود». پس از فروكشی شورش علیه بهائیان، ایادی از ایتالیا به دربار ایران بازگشت و به عنوان پرقدرت‌ترین عنصر سیاست ایران درآمد تا جایی كه ارتشبد فردوست، یار شاه، می‌نویسد:«می‌توان كتابی نوشت كه آیا ایادی بهائی بر ایران سلطنت می‌كرد یا محمدرضا پهلوی؟»
بهائیان در اثر حمایت‌های رژیم در مدت كوتاهی چنان از رشد سریع و نفوذ در اركان حكومت برخوردار شدند كه طبق گزارشی كه ساواك در سال ۵۱ تهیه كرده است، اسامی ۱۱۲ نفر از افسران شاغل در مراكز حساس ارتش، شهربانی و ژاندارمری و ۵۶ نفر كارمند عالی‌رتبه از وزارت تا مدیریت نام برده شده است. این مشاغل حساس‌ترین پست‌ها از وزارت تا ریاست كتابخانه ارتش می‌باشد. بدیهی است كه لیستی كه ساواك تهیه كرده لیست كاملی از بهائیان شاغل در نیروهای مسلح و ادارات دولتی نیست.
بهائیان در مدت كوتاهی بعد از جریان انقلاب سفید پست‌های حساسی را به اشغال خود درآوردند. از جمله:
سپهبد اسدالله صنیعی، وزیر جنگ كابینه حسنعلی منصور.
امیرعباس هویدا، وزیر دارایی دولت حسنعلی منصور و نخست‌وزیر بعدی.
منصور روحانی، مدیر عامل سازمان آب تهران، وزیر آب و برق و وزیر كشاورزی در دولت هویدا.
لیلی امیر ارجمند، رئیس كتابخانه دانشگاه ملی، رئیس كتابخانه ملی نفت، مشاور مخصوص فرح، مدیر برنامه‌های آموزشی ولیعهد.
سرلشكر پرویز خسروانی، معاون فرماندهی كل ژاندارمری در سال ۱۳۴۳، معاون نخست‌وزیر و سرپرست سازمان تربیت‌بدنی در دوره‌ی هویدا.
عطاءالله خسروانی، وزیر كار.
فرخ‌رو پارسا، وزیر آموزش و پرورش.
دكتر منوچهر شاهقلی وزیر بهداری و پرویز ثابتی معاون ساواك.
📗عبدالله شهبازی، زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران، ج۳، مؤسسه مطالعات و پژوهش سیاسی، ۱۳۷۹، ص ۷۸
📗خاطرات حسین فردوست، ص ۵۶
📗روح‌الله حسینیان، بیست سال تكاپوی اسلامی شیعی در ایران، صص۳۹۶ـ ۴۰۵
📗ثریا اسفندیاری، كاخ تنهایی، ترجمه نادعلی همدانی، ص ۱۴۷
📗خاطرات حسین فردوست، ص ۳۰۲
📗آرشیو مركز اسناد انقلاب اسلامی، پرونده بهائیان، گزارش شماره۴۳۷۶۴/۲۰/هـ/۲۱ تاریخ ۵۱/۹/۱۴، سند شماره ۱۴در صفحه ۱۹۷
#بهائیت
#صهیونیست
#فرقه_نجس_بهائیت