رقیه بودن زمان و مکان نمی شناسد، هر دخترک یتیمی طلب بابای شهیدش را دارد، دیروز زهرای سه ساله ای با سر به خون رنگین شدہ ای راز و نیاز می کرد و امروز دختران شهید چشم در چشمان پدری که در قاب عکس ماندہ است درد دل می کنند. و عاقبت هر دو یکی است هنوز کودکی را نگذراندہ پیر می شوند و به پای عکس شهید جان می دهند...