آرمانی گمشده 1⃣ قسمت اول 🔻 چرا معتقدیم آموزش ما عادلانه نیست 🔸سال‌هاست که عدالت آموزشی یکی از مهم‌ترین بحث‌های حوزه‌ مدیریت تعلیم‌وتربیت کشور است. در سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش نیز به این موضوع توجه ویژه‌ای شده است. 🔸عدالت آموزشی تنها دسترسی برابر به امکانات آموزشی نیست؛ بلکه به معنای قرارگرفتن تمام ابعاد، عناصر و مؤلفه‌های تعلیم‌وتربیت در راستای شناسایی و پرورش استعدادهای دانش‌آموزان در تمام وجوه شخصیت آنان است. 🔸زمانی می‌توانیم بگوییم عدالت آموزشی محقق شده که برای تمام افراد جامعه، فرصت متناسب با ظرفیت‌ها و توانمندی‌های آن‌ها، در راستای رشد و شکوفایی‌شان، وجود داشته باشد. 🔸سیستم آموزشی کنونی ایران یک سیستم متمرکز، با محوریت محتوای آموزشی یکسان برای همه است. این سیستم در کنار آفت‌هایش به خودی خود نیز در راستای تحقق عدالت آموزشی قرار نداشته و تفاوت فرهنگ‌ها، شرایط زندگی، امکانات، توانمندی‌ها و وجوه مختلف شخصیت افراد در آن لحاظ نشده است. 🔸علاوه بر این، آفت‌هایی نظیر تب مدرک‌گرایی، وجود رنگین‌کمانی از انواع مدارس خاص و غیردولتی، کنکور و ناهمخوانی آن با محتوای آموزشی پایه، کمبود امکانات و منابع انسانی توانمند‌ و توزیع نامناسب امکانات آموزشی در سطح کشور، شرایط آموزش ایران را هر روز بیشتر، از مسیر عدالت خارج می‌کند. 🔸عدالت آموزشی بر تمام ابعاد زندگی افراد اثر می‌گذارد و فردی که آموزش باکیفیت‌تری دریافت کند، در آینده نیز امکان بیشتری برای رشد اجتماعی و اقتصادی خواهد داشت. 🔸یکی از وظایف آموزش‌وپرورش کمک به رفع تبعیض و تسهیل مسیر ساختن آینده بهتر برای همه‌ اقشار جامعه، به‌ویژه طبقات کم‌برخوردار است. بی‌توجهی به این امر پیامدهای جبران‌ناپذیری خواهد داشت. 🆔 @Masaf