‍ 💠 «دین، در ادبیاتی نو» 💢فصل اول : ضرورت تولید ادبیاتی تازه در معرفی دین ▪️قسمت ششم: فاصله ادبیات رایج آموزش دین، با ادبیات قرآن 🔰تا کنون گفتیم که ادبیات قرآن ادبیاتی «کارکردگرایانه» است. اما متأسفانه امروز در ادبیات رایج آموزش دین کمتر چنین نگاهی به دین وجود دارد. دین در آموزش های کنونی، معمولاً برنامه ای واقع بینانه و منفعت گرایانه برای انسان توصیف نشده است. آموزش های دینی ما عموماً به صورت صرفاً کلامی و اعتقادی مطرح می شود نه کارکردگرایانه. یعنی رویکرد آموزشهای دینی، عمدتاً نظری و به دنبال اثبات و اسکات خصم است؛ نه توصیف حسّی و مشهود از آثار عینی و ملموس دین برای انسان. آموزشهای معارف دینی، غالباً ناظر بر پاسخ به شبهات و سؤالات طراحی شده اند؛ نه در صدد توصیف زیبایی و حلاوت دین در زندگی. 🔸امروز دین به عنوان راهکاری برای پاسخ به نیاز و منفعت انسان یا رفع مشکلات او تبیین نمی شود. کمتر دین را مایه رشد و موفقیت مادی و روحی می دانیم. عموماً چنین تصوری نداریم که من اگر دین دار باشم، خلّاقیتم بیشتر می شود. آرامش در زندگی زناشویی خواهم داشت. اقتصاد سالم تر و زاینده تری ایجاد خواهد شد. فرزند موفق تری تربیت خواهم کرد. جامعه پویاتر و سالم تری خواهیم داشت. و ... 👈 مثلاً کتب اعتقادی به دنبال اثبات نظری توحید هستند نه فایده توحید در زندگی بشر. توحید را اثبات می کنیم اما توصیف نمی کنیم. از این سخنی به میان نمی آید که توحید چه نقشی در بهبود روابط فردی و خانوادگی و اجتماعی خواهد داشت. از تأثیر نگاه توحیدی در نظامات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و مدیریت شهری و حتی معماری و شهرسازی و غیره سخن نمی گوییم. از تأثیر توحید در بهداشت روانی و بهبود فردی یا تأثیر آن در ارتقای روابط زوجین و افزایش رضایت از زندگی و کاهش طلاق سخن نمی گوییم. 🔸در حالی که اثبات، با مغز و اندیشه انسان در ارتباط است و توصیف، با گرایش های قلبی. اثبات، صرفاً شناخت و آگاهی به شما می دهد و توصیفِ آثار، انگیزه و اراده را بر می انگیزاند. اثبات و استدلال، ذهن انسان را تسلیم می کند و بیان زیبایی و آثار، قلب انسان را همراه می کند. و چه بسیار است که انسان، تسلیم ذهنی می شود ولی اقبال قلبی نشان نمی دهد. #دین_در_ادبیاتی_نو 🔆 کانال ادیان، فرق و قومیت‌های مؤسسه مصاف (افق)  🔆 @masaf_ofogh