از آقا امام حسین علیه‌ السلام معنای‌ ادب‌را پرسیدند؟ فرمود: ادب عبارت است از این که وقتی که از خانه خارج می شوی به هر کسی برخورد میکنی او را برتر از خود بینی. یعنی اینکه همیشه دیگران را از خود بهتر ببینی و احترام آنها را نگهداری یکی از آفت‌های بد برای روح انسان، خود برتربینی است. از این صفت در روایات با تعبیر عُجب هم یاد شده کسانی که این صفت را دارند خود را از همه بهتر، خوب‌تر، خالص‌تر، داناتر و نیکوکارتر می دانند. از این رو ، پیوسته به بدگویی و غیبت دیگران می‌ پردازند و از عیوب‌ خود غافلند مثل این‌بیت زیبای پروین اعتصامی: سیر یک‌ روز طعنه زد به پیاز ، که تو مسکین چقدر بدبویی. گفت‌: از عیب‌ خویش بی‌ خبری زین‌ ره، از خلق عیب‌ میجویی از همه ایراد می‌ گیرند ، ولی حاضر نیستند که‌ کسی از آنان انتقاد کند ، چون خودشان را بی عیب می دانند @farhangi_beytozahra