(علیه السلام) ✍ پس از پایان نبرد، رسول خدا(ص) سراغ حمزه را گرفت. اصحاب از شهادت حمزه به پیامبر (صلی الله علیه و آله) خبر دادند.پیامبر(ص)شخصى را فرستاد تا پیکر او را شناسایى کند. 🌴 او رفت و جنازه ی حمزه را یافت اما وقتى دید بدن وى را تکه تکه کرده اند، نتوانست این خبر را به پیامبر برساند. درنتیجه، نزد پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نیامد. 🍀 پس از مدتى انتظار،رسول خدا(ص) حضرت على (علیه السلام) را فرستاد. 🌱على(علیه السلام) نیز با دیدن آن صحنه ی دل خراش نتوانست خبر را به پیامبر بدهد. پس رسول خدا(ص) خود به جست و جوى بدن عمویش حمزه پرداخت. وقتى بالاى سر وى رسید و آن منظره را دید،اشک از چشمانش فرو ریخت و در سوگ او بسیار اندوهگین شد. 🌺 آن گاه با یک دنیا غم فرمودند: "هرگز در موقعیتى نبوده ام که به اندازه ی امروز مرا به خشم آورده باشد. پس چنانچه خداوند مرا بر قریش چیره کند،[به جاى حمزه] هفتاد تن از مردان آنان را خواهم کشت". ناگاه جبرئیل از سوی خداوند چنین وحى آورد: "وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُواْ بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرینَ. اگر به مجازات مى رسانید،درست همان گونه باشد که مجازات شده اید و اگر صبر کنید این براى صبرکنندگان بهتر است". و پیامبر که رحمةٌ للعالمین است بى درنگ فرمودند: "اى پروردگارم، صبر مى کنم". سپس به پیکر مثله شده ی حضرت حمزه روى کرد و چنین فرمودند: "اى حمزه،ای عموى رسول خدا،اى شیر خدا و شیر رسولش،کارت نیکو بود و سختى ها را برطرف ساخت،تو از حریم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حمایت و دفاع مى کردی تا آنجا که جانت را براى اسلام فدا ساختى.اینک در بهشت برین،در جوار رحمت حق قرار داری.اینک به خشنودى خدا دست یافته و جاودانه سعادتمند شده اى". آن گاه ردایى را که بر دوش داشت روى جسد حمزه افکند.آن ردا بر قامت حمزه کوتاه بود به گونه اى که اگر سرش را مى پوشاند پاهایش بیرون مى ماند و اگر پاها را می پوشاند،سر مبارکش نمایان مى شد.پس به ناچار ردا را بر سر حمزه کشید و پاهایش را با گیاهان بیابان پوشاند. سپس فرمودند: "اگر نه آن بود که صفیه(خواهر حمزه) محزون مى شد یا این عمل پس از من سنت مى شد همانا جسد حمزه را میان صحرا مى گذاشتم که درندگان و مرغان هوا او را بخورند تا در روز قیامت از شکم آنان محشور شود زیرا مصیبت هر چه بزرگ تر باشد ثوابش بیشتر است". 📚تفسیر نمونه،ج۱۱،ص۴۹۴ به نقل از تفسیر عیاشی و در المنثور ذیل آیه ی ۱۲۶ سوره نحل 📚تفسیر نور الثقلین،ج۳،ص۹۵،ح۲۶۸ 📚سیدمحسن الأمین العاملی،اعیان الشیعه،ج۶،ص۲۴۶ 📚الإحتجاج علی اهل اللجاج،ج۱، ص۴۶۹