یا صاحب الزمان ، تو می آیی این را نسیمِ سَرِ گلدسته سرو فریاد زده است و شکوفه ها باور کرده‌اند. هر صبح قناری دل تنگی ام، بر شاخه نیاز می نشیند و برای استقبال از تو، سرود آماده می کند. هر غروب گُل های نرگس بر رشته های چادرِ مادرت بوسه می زنند تا فرزندش زودتر باز آید. باور کن تمامِ باغ تو را می خواهد؛ دیگر بی تو، عطرِ سیب هم چنگی به دل نمی زند. تو می آیی! از پشتِ زمان ها ، از لابلای قرون ، از سابقه تاریخ ، از کنارِ برکه آرزوها ، تنهای تنها و سوار بر اسبی به رنگ شکوفه ها وقتی که بیایی، بهار به شوقت می ماند و نوبت به فصل دیگر نمیرسد. خورشید از آسمان پایین می آید و گلْ میخِ آستانه خانه ات می شود. 🌺مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام 🌺@masjed_Abolfazl_afsariyeh