📚🌺 🌺📚 *┄┅‌‏ﷻ❀‏موضوع❀‌‏ﷻ┅┄* تعدّد پروردگار، امری محال است لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا آلِهَةٌ إِلاَّ اللّٰهُ لَفَسَدَتٰا فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمّٰا یَصِفُونَ«۲۲» اگر در آسمان‌ها و زمین خدایانی جز اللّه بود، هر آینه آن دو فاسد می‌شدند، پس منزّه است خداوندِ پروردگار عرش، از آنچه (ناآگاهان) توصیف می‌کنند. ✍️نکته ها: اگر به کتابی که نویسنده ی آن چند نفر باشند نگاهی دقیق بیندازیم، بخوبی خواهیم دید که جملات، سیاق و محتوای هر قسمت از کتاب با بخش دیگر آن متفاوت است و بدیهی است که هر چه کتاب، بزرگتر و مفصل تر باشد، این اختلاف، بیشتر و بارزتر خواهد بود، زیرا بر فرض که در نوشتن یک جمله، یک سطر و یا یک صفحه، هماهنگی تصادفی پیدا شود ولی در کتاب بزرگ هستی، این هماهنگی و نظم بدون پروردگاری یکتا محال است 🔷🔹پیام ها: ۱-تعدّد پروردگار، امری محال است. «لَوْ کٰانَ» (کلمه «لَوْ» در جایی بکار می‌رود که انجام شدنی نباشد. ) ۲-خدای آسمان‌ها و زمین یکی است. «فِیهِمٰا» بر خلاف مشرکین که برای هر کدام از آسمان‌ها و زمین، ربّی قائل بودند، قرآن پروردگار همه را یکی می‌داند. «وَ هُوَ الَّذِی فِی السَّمٰاءِ إِلٰهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلٰهٌ» ۳-تعدّد در مدیریّت، مایه ی از هم پاشیدگی و فساد است. «آلِهَةٌ - لَفَسَدَتٰا» ۴-به هنگام ذکر سخن باطل، تنزیه خداوند لازم است. «لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا - فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ» ۵-تسبیح خداوند باید پس از آگاهی و بر اساس استدلال و منطق باشد نه کورکورانه و از روی لقلقه ی زبان. «لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا - فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ» (اوّل استدلال شد که اگر دو مدیریّت بود هستی به فساد کشیده می‌شد سپس تسبیح خدا آمد. «فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ.. عَمّٰا یَصِفُونَ» مسجد مجازی‌ حضرت‌ عمّار‌ (ره) 🕋🧎@masjed_ammar