📚🌺
#تفسیرنور🌺📚
*┄┅ﷻ❀موضوع❀ﷻ┅┄*
تعدّد پروردگار، امری محال است
لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا آلِهَةٌ إِلاَّ اللّٰهُ لَفَسَدَتٰا فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمّٰا یَصِفُونَ«۲۲»
اگر در آسمانها و زمین خدایانی جز اللّه بود، هر آینه آن دو فاسد میشدند، پس منزّه است خداوندِ پروردگار عرش، از آنچه (ناآگاهان) توصیف میکنند.
✍️نکته ها:
اگر به کتابی که نویسنده ی آن چند نفر باشند نگاهی دقیق بیندازیم، بخوبی خواهیم دید که جملات، سیاق و محتوای هر قسمت از کتاب با بخش دیگر آن متفاوت است و بدیهی است که هر چه کتاب، بزرگتر و مفصل تر باشد، این اختلاف، بیشتر و بارزتر خواهد بود، زیرا بر
فرض که در نوشتن یک جمله، یک سطر و یا یک صفحه، هماهنگی تصادفی پیدا شود ولی در کتاب بزرگ هستی، این هماهنگی و نظم بدون پروردگاری یکتا محال است
🔷🔹پیام ها:
۱-تعدّد پروردگار، امری محال است. «لَوْ کٰانَ» (کلمه «لَوْ» در جایی بکار میرود که انجام شدنی نباشد. )
۲-خدای آسمانها و زمین یکی است. «فِیهِمٰا» بر خلاف مشرکین که برای هر کدام از آسمانها و زمین، ربّی قائل بودند، قرآن پروردگار همه را یکی میداند. «وَ هُوَ الَّذِی فِی السَّمٰاءِ إِلٰهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلٰهٌ»
۳-تعدّد در مدیریّت، مایه ی از هم پاشیدگی و فساد است. «آلِهَةٌ - لَفَسَدَتٰا»
۴-به هنگام ذکر سخن باطل، تنزیه خداوند لازم است. «لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا - فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ»
۵-تسبیح خداوند باید پس از آگاهی و بر اساس استدلال و منطق باشد نه کورکورانه و از روی لقلقه ی زبان. «لَوْ کٰانَ فِیهِمٰا - فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ» (اوّل استدلال
شد که اگر دو مدیریّت بود هستی به فساد کشیده میشد سپس تسبیح خدا آمد. «فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ.. عَمّٰا یَصِفُونَ»
مسجد مجازی حضرت عمّار (ره)
🕋🧎
@masjed_ammar