بنام خدا. قسمت پانزدهم. به باهانی مارمضان. میراث فرهنگی بعضی جاهارا دست وامِلِه و حفظ هُکُنه واقعا باید ازشان ممنون بیم و تقدیر و تشکر هاکنیم. چون ساختمانها و بقایای تاریخ را حفاظت هُکُنِن و اطلاعات و محتواهای تاریخ را هم کتابها هُنْگِن. مثل همون خانیِ امیراعظم که در موردش صحبت هابه قبلا. فقط یَک بدی هم داره ، اینکه وقتی بقایای تاریخی ظالمین را حفظ هُکُنِن، باعث هِمْبِن پرونده لعن و نفرینهایی که ملت هرستن وستار ظالمین، مفتوح بو. و هی ملت بشن و بینن و لعن و نفرین بَرِستن. خدا عاقبت همیمانا ختم به خیر هاکُنِ. و اونایی که مسئولیت و حاکمیتی دستشان درئیج باید خیلی بُپائن. اگه درست عمل نکنن ضرر هکنن. حدیث از پیامبر داریم ، «میفرماید: مبغوضترین مردم نزد خدا ، و گرفتاربه شدیدترین عذاب ، حاکم و کارگزار ستمگر است» . واقعا این هشدارها قابل توَجّهِن. یکوقت وستارم سؤال هابه که شهدای دروار که خیلی تاکید داشتین کنار عمو آخوند بخاک سپرده هابِن چه شباهتی به هم دارن. یعنی شباهت شهدا و عموآخوند چیشیه؟! یکشو پای منبر نشستابیم بَدیُم یک حاج آقایی حدیث بخواند که دقیقا جواب سوال مُن بِ. از پیامبر حدیث بخواند که: «برترین جهاد ، گفتن سخن حق در برابر زمامدار ستمگر است.» بَدِیُمْ عموآخوند و شهدا، مجاهد فی سبل الله بین و به جواب بَرسِیُم. چون شهدا که جهادشان معلومه. و عموآخوندیج در اون دوران خیلی جِگر داشته که بتانستبی حرف حق بگوئِ و نترسِ. خدا قدیمیامانا بیامرزه. حاکمان جور چنان ملتا وچه ترس هاکردبین که در قسمتهای بعدی به بخشی از اینا اشاره هکنیم. الان به برکت انقلاب ، خیلی آزادی بیان و رشد فرهنگی وجود داره. قدیم یادُمِن درون همینان دَرُ دهاتا حتی به کدخداها نامبه حرف بزنی. بعضی کدخداها یشکیلو مِسِلمان بین، ولی بعضیاشان عینهو ( شبیه ) بخت النصر بیٖن. یکروز با بابام دبیم از یکجا رد همبیم ، یکهو بدیم بابامان دستمانا بگتُ یک کناری ویستارد! مُن خیلی خُوردو بیم شاید 6یا7سالُم بِ. بَگُتُم ، بابا؟ چیشی هابه ؟ چکا نانشیم؟! بَگُت : وچه جان ، کدخدا پشت سرُمان درِ. چنان بَگُت کدخدا که من در همون عوالُم وَچگی، فکر هاکردم هیولا یا دراکولا یا مثلا آدمخوار درِ همیا و باید بوریجیم. چیندانستیم خِیْ( چه میدانستیم خب) . ایسا اُما ته کوچه دَبِیم و کدخدا سرکوچه! صدمتر فاصله داشتیم!! اینقد ویستاردیم ویستاردیم تا کدخدا بیا رد هابو بشو بعدش اُما به رامان ادامه بِدِیمْ. اُمٰا که وچه بیم و بیعقل، اما بابامان از ترسی مث وٖی ( بید) هلرزی!. یک بیچاره ای آ ، فلکش دوِستیبین . بخاطر چیشی؟ به باهانی اینکه چکا پَرنِه ( پریروز) از بیست متری کدخدا رد هابی ، سِلام نکردی!! چنان از ملت زهرچشم بگِتبین که یا نباید حرف هِزی یا اذیتت هِکردِن. زن و وچی ملت مثل چیشی ازین ظالمین هترسیِن!. بقول مشتلی خدابیامرز ، خانیِ دولتا بدان ( از دولت انقلاب باید تشکر کرد) خانیِ انقلابا بِدان( باید ممنون انقلاب بود). واقعا انقلاب، ملتا آزاد هاکرد. هرکسی اقای خودش هابی. الحمدلله نظام خان خانبازی و کدخدامنشی خلاص هابه و ملت راحت هابین. دیگه نامبو سرِ ملتا شیره دمالی. ایسا اینقد ملت باسواد و نترس هابین که اگریج یکی دوسال دهسال، با دوز و کلک و دروغ دوند و پول و پله بُخی مِلِّتا بووووقشان هاکنی، دیگه سُوآری ناندین. تازه این کدخداهاش بین و این وض و اوضای ملت بِ. اون گتِ خَر ( مثلا شاه) یا فک و فامیلای شاه که دیگه نگو ! یعنی ملت از سه فرسخیشان هَورتِن ( فرار میکردند) ایسا خودتان دیگه بخوانین حدیث مفصِل از این مُجمِل . اگه بشین بخوانین و بینین قدیم چه خبر بی، اونوقت ارزش عمو آخوند مَعْیِن همبو . اونوقت دشمنیِ حکومتها با حوزه ها دستتان هِمِیا. اونوقت دوزاریتان دانکُفِ. اونوقت آدُم هِفَهمِ که چکا انگلیسیا و پهلویها کتابهایی علیه روحانیت و آخوندها هنوِشتن و ساواکیا این نوشته جاتارا اینور اونور پخش هِکِردِن تا مثلا خودشان که توم و تارِ شیطانِن و بخاطر کافر بودنشان حرامزادِیِن و عاشق ادرار شیطانن( شراب) ، هابِن خیرخواه و حاکم بر ملت. که آخرشیج ایرانا مثل هندوآنه از وسط نصف هاکردبین! نصفشا هادابین دست روسها، نصف دیگیشیجا هادابین دست انگلیسیا. بُخدا آدُم این قسمتهای تاریخا هخانِ خجالت هِکِشِ. متاسفانه کدخداها و امیرها و شاها به مردمِ خودشان که هِرِسیٖئن شیر هُمبین ، اما وقتی به دُشمن( انگلیس و روس) هِرِسیٖیِن، شغال هُمْبین. یعنی دقیقا برعکس ایه قران که هنگه « اَشِدّاءُ علی الکفار رحماءَ بَینَهُم.» مسلمان باید به قران عمل هاکنِ ، نکه ضد آیه عمل هاکُنِ. خودشان ترسو بین، ملتیجا از خودشان هترساندن. حوزه ها و عموآخوند و امثال عمو آخوند حرف قرآنا هزین و حدیث اِماما را هنگُتِن، بعضیا خوششان نامیامبی. مثلا اینانجور احادیث. امام صادق فرمود: هرکس