این ملت آن روز،اگر بود «علی»،تنها نمی‌ماند! دیروز یک‌بار دیگر بر همگان روشن شد که چرا خدای حکیم،ملت نجیب ایران را در آخرالزمان، برای احیاء و گسترش اسلام عزیز و بزرگترین انقلاب دینی تاریخ،برگزیده است! «الله یعلم حیث یجعل رسالته»! احیاء و دفاع از دین و سربازی امام منتظر در آخر الزمان، رسالت سنگین و سخت و پر هزینه‌ای است که از عهده هر کشور و ملتی بر نمی‌آید! با وجود پنج دهه«مبارزه»و«مقاومت» و تحمل جنگ و تحریم و ترور و به رغم همه مسایل و مشکلات ریز و درشت«اما» هنوز و هرجا، وقتی پای خطر و هزینه برای عزت و شرف و دفاع از دین و کشور به میان می‌آید،استوار و خستگی ناپذیر همچنان بر عهد و پیمان بهمن سال ۵۷ مانده و درست در وسط میدان رزم،حضور یافته و جوانمردانه نقش آفرینی می‌کند! دیروز در مصلای تهران همان شور و عشق و خروش همان وفا و صفایی را از مردم دیدم که سال ۵۷،در عنفوان جوانی در راهپیمایی ها،زیر آتش خشم دژخیمان طاغوت دیدده بودم! ملت ایران همان ملتی است که پیامبران و اولیاء بزرگ الهی در اوج غربت و تنهایی،همواره آرزوی بودن و داشتنش را داشتند! آن روز اگر این ملت بود نه«علی»،تنها می‌ماند و نه«حسین»، غریب و شهید! بی شک دیروز همه پاکان هستی فرشتگان آسمان و خوبان زمین به افتخار ملت بزرگ ایران دست بر سینه،از جا برخاستند و حتی دشمنان نیز در برابر آن همه عظمت و شکوه کلاه از سر برداشتند! ایران سرفراز! دیروز مثل همه این سال‌ها یک بار دیگر به«ایرانی»بودنم، بالیدم و افتخار کردم و سجده شکر به جا آورم! در روح و جان من می‌مانی؛ای وطن به زیر پافِتَد آن دلی؛که بهر تو نلرزد! شرح این عاشقی… ننشیند در سخن؛که بهر عشق والای تو همه جهان نیارزد! ای ایران ایران! دور از دامان پاکت دستِ دگران،بد گهران ای عشق سوزان!ای شیرین‌ترین رویای من تو بمان؛ در دل و جان… ای ایران ایران! گلزارِ سبزت؛دور از تو راج خزان،جور زمان ای مهرِ رخشان… ای روشنگر دنیای من به جهان؛تو بمان آمین همین ✋