1- اخوت و تعاون: حضور زنان و مردان در مسجد و جويا شدن از احوال هم و احوال مسلمانان، تنها بخشي از ظرفيت بزرگي است که مساجد دارند. در اين مکان ‌ها، مؤمنان فرصت مي‏ يابند از بين اهل مسجد، برادران يا خواهران مناسبي از حيث ديني بيابند که از نظر دين و عبوديت با آنان همرنگ هستند و توان ايجاد گروه هاي اجتماعي هماهنگي را دارند.‏ امام صادق ع مي فرمايند: «لا يَرْجِعُ صاحِبُ الْمَسْجِدِ باَقَلّ مِنْ اِحْدي ثَلاثِ خِصالٍ... وَاِمّا اَخٌ يَسْتَفيدُهُ فِي اللّه‏ِ؛ اهل مسجد به کمتر از يکي از سه امتياز از مسجد برنمي ‏گردد [که يکي از آنها] دوستي است که از او در مسير خدا استفاده مي ‏کند.» (وسائل الشيعة: ج5 ص193