ترتیل آیات ۵۹ تا ۶۵ سوره‌ی مبارکه‌ی نمل با صدای استاد محمّدرضا پور‌زرگری به همراه ترجمه‌ی گویا با ترجمه‌ی استاد حسین انصاریان عبارت «أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ» که به این معنی می‌باشد : «ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﻣﻀﻄﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ» در آیه‌ی ۶۲ سوره‌ی مبارکه‌ی نمل آمده است که واژه‌ی «أَمَّن» در آن در اصل «أَمْ مَن» بوده است و «أَمْ» به معنی «یا» می‌باشد و در «مقایسه‌ی دو مورد» به کار می‌رود، در آیات شریفه‌ی ۶۰ تا ۶۴ سوره‌ی مبارکه‌ی نمل که با «أَمَّن» آغاز می‌شود، همه با «مَا يُشْرِكُونَ» آیه‌ی شریفه‌ی ۵۹ سوره‌ی مبارکه‌ی نمل مقایسه می‌شوند. (در حقیقت «أَمَّا يُشْرِكُونَ» ، «أَمْ مَا يُشْرِكُونَ» بوده است) حال اگر بخواهیم از این عبارت به عنوان خطاب قرار دادن خداوند متعال در دعا استفاده کنیم، بایستی به جای «أَمْ» از حرف ندای «یَا» به معنی «اِی» استفاده کنیم که عبارت به صورت زیر در می‌آید: «یَا مَنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ» که در بسیاری از مراسم‌ها به اشتباه به همان صورت اوّلیّه و بدون تغییر استفاده می‌شود. لطفاً این پیام را در گروه‌هایی که عضو هستید منتشر کنید تا از این اشتباه در مراسم‌ها اجتناب شود، چرا که در بسیاری از مراسم‌ها به این امر توجّه نمی‌شود.