. «خدا بچهٔ فوتبالی را زیاد می‌کند» داشتم «تنهایِ قصه‌هایِ خوب»، مستند مهدی آذریزدی را می‌دیدم. می‌گفت که هیچ‌وقت مدرسه نرفته و الفبا را از پدرش یاد گرفته. همان‌سالهای نوسوادی، نسخهٔ مصورِ «گلستان سعدی» را که دست همبازی بچگی‌اش دیده، دلش را برده. بعد هرچه به پدرش التماس کرده که برایش بخرد؛ افاقه نکرده. ده سال در حسرت خواندن گلستان، دندان سرِ جگر گذاشته تا توی هجده‌سالگی شاگرد مغازهٔ کتابفروشی شده و واو به واوش را از بَر کرده. اما همان روزها شاهد هم‌سن‌وسالان محصلی می‌شود که یک‌پایشان مدرسه بوده و پای دیگر کتابفروشی. آنها را که می‌بیند حس می‌کند خیلی بی‌سواد و عقب‌مانده است. با خودش فکر می‌کند که خب اینها هرچه بلدند را از کتاب گرفته‌اند، پس من هم آنقدر کتاب می‌خوانم تا خودم را بسازم. جنون کتابخوانی و یادگیری کاری می‌کند که مهدی آذریزدی همیشه کتاب بخواند و شغلش در ارتباط با کتاب باشد. برای‌همین توی سی‌و‌پنج سالگی وقتی داشته نمونه‌خوانی کلیله‌و‌دمنه را انجام می‌داده با خودش می‌گوید که من در کودکی چقدر به این قصه‌ها نیاز داشتم ولی نبود. پس حالا این‌ها را ساده‌سازی می‌کنم تا بچه‌ها بخوانند. درنهایت حسرتِ دورانِ کودکی می‌شود جرقهٔ نوشتن بهترین کتاب حوزهٔ کودک و نوجوان به‌اسم «قصه‌های خوب، برای بچه‌های خوب». و روزگارش را صرف نوشتن برای همین کودکان می‌کند تا آنجا که آرزویش می‌شود: «همیشه دعا می‌کردم خدا بچه‌های کتابخون رو زیاد کنه اما خدا همیشه بچه‌های فوتبالی رو زیاد می‌کنه. ده ساله که توی یزدم و آرزوم اینه که یه بچهٔ ابتدایی یا راهنمایی رو ببینم که کتابی دستش باشه و بخونه. مثل بچگی‌های خودم که همیشه کتاب دستم بود، اونقدر که دایی مادرم بهم گفت اینقدر کتاب نخون، مغزت خشک می‌شه.» و خدا را شکر «مهدی آذریزدی» نیست که ببیند همچنان بچه‌های فوتبالی و ارقام قراردادهای میلیاردی‌شان رو به زیاد شدن‌اند. درحالی‌که هیچوقت، آوردهٔ چشمگیری برای فرهنگ این آب‌و‌خاک نداشته‌اند جز تولید مقادیر زیادی خشم و هیجان که نه اندیشه‌مان را رشد داده نه صنعت و فرهنگ و سیاست و اقتصادِ مرزوبوم‌مان را. و خب چه خوب گفت سقراط که: «جامعه وقتی فرزانگی و سعادت می‌یابد که مطالعه کار روزانه‌اش باشد». #روز_ادبیات_کودکان_و_نوجوانان #مهدی_آذر_یزدی @masture