قصه‌ی ایمان به اولیای الهی، چیزی است بالاتر از آنچه در کتاب و مدرسه به ما آموخته‌اند، عهدی است که در ازل با اولیای الهی بسته‌ایم و لذا هر بهانه و صحنه‌‌ای که ما را به یاد آن عهد ازلی بیندازد؛ خود را در آن عهد احساس می‌کنیم و اشک شوق، اشکِ وفاداری به آن توحیدی است که در یادِ امام در ما زنده می‌شود و این صحنه‌ها، صحنه‌های به ظهورآمدنِ توحیدی است که روزمرّگی‌ها به فراموشی‌اش سپرده و با ظهور مولایمان، همه‌ی آن‌هایی که شما با ظاهر مختلف دیدید، به یاد می‌آورند آن توحید را و بدون هیچ تعللی ذیل امام قرار می‌گیرند. به امید ظهور هرچه زودتر آن عزیز که شرایط تحقق رفاقت‌هایی است در حدّ کنارآمدنِ گرگ و گوسفند. ای منتظران! چرا امروز در همان فضا، در محبتِ یکدیگر امیدِ ظهورِ آن حضرت را صد چندان نکنیم؟(#استادطاهرزاده)