رفقا ، مگه ما چقدر زنده ایم ؟ چقدر قراره عمر کنیم ؟ تهش ۶۰ ، ۷۰ ساله .. ته ته ِاین دنیا تاریکی و تنگنای قبر ِ.. چرا اینقدر دنیا رو سخت می‌گیریم ؟ چرا اینقدر دنیا رو جدی می‌گیریم ؟ چرا اینقدر شادی و خوشحالی رو دست‌نیافتنی می‌بینیم .. چرا همیشه زندگی رو برای خودمون سخت می‌کنیم ؟ بابا ، به‌والله اگه اراده کنیم با کوچک‌ترین چیز می‌تونیم شاد باشیم .. قبلا هم گفتم فقط کافیه بپذیرید غم‌هاتونو .. کافیه آغوشتونو به روی غم‌هاتون باز کنید .. اونقدر هم که فکر می‌کنید شادی و خوشحال دست‌نیافتنی نیست :))) کافیه بپذیرید این دنیا و سختی‌هاش ُ؛ اونوقت ِکه دیگه بهتون سخت نمی‌گذره ُبا کوچک ترین چیز شما بهم نمی‌ریزید ُدیگه کمتر غصه می‌خورید ؛ و درآخر هرجا که کم‌آوردید فقط به این فکر کنید که مولا‌علی ع هیچ‌وقت شیعه‌ش ُتنها نمیزاره ، مخصوصا ًتو روزای سخت ..