🔹لذت ها و رنج و حسرت نرسیدن به هوس ها و آرزوها به تدریج ما را از جاذبۀ لطف الاهی خارج کرده و با جاذبه های گوناگون و ناپایدار دنیوی مشغول می کند. و چون جاذبه های دنیوی ناپایدار و متنوع است، را ناکام می مانیم. 🔸چون جاذبه های دنیا ناپایدار است، هر کس به آنچه می رسد، پس از مدتی آن را از دست خواهد داد و یا جاذبه اش را از دست می دهد، در نتیجه ناکام می شود. از سوی دیگر تنوع این جاذبه ها موجب می شود که همواره به بخشی از این جاذبه ها نمی رسیم و در ناکامی می مانیم. 🔻«ما سایش و فرسایش پیدا می کنیم. دل و جان ما در برخورد با حوادث روزمرۀ زندگی، به طور دایم در حال فرسایش است؛ باید حساب این فرسایشها را کرد و جبران آن را با وسایل درست، پیش بینی کرد و الا انسان از بین خواهد رفت.» (رهبری) 🔹ارتباط با خدا با مراقبت و استقامت می بالد و تقویت می شود و اگر رهایش کنیم نابود خواهد شد. معنویت اگر هست، در حال رشد است و اگر در حال رشد نیست، پس معنویتی درکار نخواهد بود. 🔸استقامت شرط پایداری رابطه با خداست. «إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلائِکةُ أَلاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا» قطعاً کسانی که گفتند پروردگار ما الله است سپس استقامت کردند، فرشتگان را بر آنها فرومی فرستیم تا نگرانی و اندوهی نداشته باشند. 🔺«ربُناالله» یعنی اعتراف به عبودیت و تسلیم در مقابل او که برای شروع بسیار خوب است؛ اما استقامت بر این رابطه بسیار مهم تر است. این است که موجب می شود «تتنزل علیهم الملائکه» در یک برهه خوب بودن، فرشتگان خدا را بر انسان نازل نمی کند. اگر استقامت داشتی فرشتگان بر تو فرود می آیند و بیم و اندوه جایش را به آرامش و شادی می دهد. 🕊🍃حمیدرضا مظاهری سیف @mazaheriseyf 🍃🌺