راز «شبکه مخفی ایران» در واشنگتن مجید بهستانی دیروز شبکه ایران اینترنشنال گزارشی تحلیلی کار کرد با این موضوع که ایرانی ها با زیرکی از ده سال قبل یک شبکه مخفی در کاخ سفید و پنتاگون ایجاد کرده اند که اهداف تهران را در قلب واشنگتن دنبال می کنند. به گزارش این شبکه آنها به مجموعه اسنادی دست یافتند که نشان می دهد سرحلقه این شبکه رابرت مالی نماینده بایدن در امور ایران بوده است که سه ماه قبل جهت پاره ای ملاحظات امنیتی به مرخصی اجباری بدون حقوق رفته و تحت ارزیابی است. اما آنها مشخص نمی کنند که چگونه یک شبکه می تواند به اسناد طبقه بندی شده فوق محرمانه دسترسی داشته باشد؟ اعضای ادعائی این شبکه عبارتند از: خانم آرین طباطبائی، عدنان طباطبایی، علی واعظ و ... از زمان پخش این گزارش تاکنون به صورت جالب توجهی بخشهای مختلف آمریکا از مقامات کاخ سفید تا کنگره تا بعضی رسانه ها به این افشاگری واکنش نشان داده اند. وزارت خارجه آمریکا از این انتصابها حمایت می کند و بعضی نمایندگان آمریکائی خواهان برخورد با دولت هستند. بهر حال همه بر روی این قضیه انگار اجماع دارند که اگر صحت این گزارش تایید شود آنگاه یک افتضاح امنیتی دیگر در ایالات متحده رقم خورده است. ولی هدف اصلی تهیه این گزارش چیست؟ شبکه اینترنشنال بازوی عملیات روانی یک شبکه تندرو در منطقه و غرب است که مورد حمایت لابی سعودی و لابی اسرائیل در آمریکا به حساب می آیند. تا چندی قبل دفتر اصلی این شبکه ماهواره ای در لندن بود که با اصلاح روابط تهران-ریاض آنها ترجیح دادند که به آمریکا نقل مکان کنند. این جناح تندرو خواستار برخورد شدید فیزیکی با جمهوری اسلامی بوده و هر گونه تماس و دیپلماسی میان دو کشور را نیز خیانت به منافع ملی کشور معرفی می کنند. کسانی در غرب حضور دارند که تصور می کنند می توانند با جنگ نرم و ابزار دیپلماسی ایران را مهار و در نهایت تغییر رژیم داد. با این حال،‌ جناح تندرو که کسانی مانند جان بولتن، مایک پمپئو، برایان هوک، و تام کاتن، یا ایرانیانی مانند معصومه علی نژاد و مریم معمار صادقی در آن نقش ایفا می کنند، به اینها نیز به چشم تردید یا احمق نگاه می کنند. در واقع میزان صحت این گزارش اینترنشنال واقعا محل تردید است؛ اینکه چند مقام بلندپایه یا کارشناس ارشد آمریکائی که از فیلترهای بسیار گوناگون سخت گیرانه گذر کردند،‌ بتوانند برای ایران فعالیت کنند،‌در حالی که به دلیل قطع روابط و وجود روابط خصمانه میان دو کشور برقراری هر گونه تماس ساده مخفیانه،‌تقریبا غیرممکن است. پس هدف آنها از تهیه این گزارش چیست؟ در سالگرد شورش زنانه 1401 هستیم و برخلاف انتظار و علی رغم دلارهای سنگینی که در این زمینه هزینه شد، در خیابانهای شهرهای ایران هیچ خبری نیست. نگاهی به برنامه های سیاسی شبکه های ضدایرانی مشخص می کند که به جای پخش مارشهای حماسی یا کلیپهای درگیری و آتش،‌ گفتگوهای خودانتقادی و برنامه های سرد در حال پخش است. رسما عزاخانه شده اند. در این فضا،‌اخباری از روابط پنهانی مستقیم و غیرمستقیم میان دو کشور دشمن ایران و آمریکا به بیرون درز می کند. مایه اصلی این رسانه ها آن است که فضای روابط دو کشور را ملتهب نگه دارند و از «هر گونه تماس» جلوگیری کنند. اگر فضا آشتین نباشد،‌کسب و کار و آرمان شان دود می شود. به همین خاطر، این گزارش تحلیلی در این چارچوب قابل تحلیل است که آنها می خواهند همچنان شرایط گفتگو را دشوار نگه دارند. با سنگین کردن فضا علیه ایرانیانی که خواهان بکارگیری دیپلماسی برای مهار ایران هستند، دولتهای آمریکا و غربی را برای فشار بیشتر بر ایران آماده نگه دارند. گزارش اینترنشنال را خواهشا ببینید: سراسر ترس و استیصال و حیرت با کلمه رمز نفوذ ایران در عمق دفاتر تصمیم گیری ایالات متحده! چند سالی می شود که طرفداران دیپلماسی علیه ایران که در بدنه دموکراتها عموما حضور دارند، در تنگنای شدید قرار گرفتند،‌خصوصا پس از گند ترامپ. حال پس چه می شود که همچنان این افراد در سطوح عالی سیاست آمریکا حضور دارند و تندروها از وجود آنها احساس ناامنی می کنند؟ حقیقت آن است که این افراد نه از ایران پولی گرفتند تا به اصلاح لابی تهران باشند،‌ نه آنها شیفته آرمانهای جمهوری اسلامی هستند. آنها بازتولید و آنتی تز خود جناح تندرو هستند. به عبارت دیگر، بسیاری از افراد با عقلانیت مسلحانه و خشونت بار جناح تندرو موافق نیستند،‌چه تاجر، چه سیاستمدار، چه استاد دانشگاه،‌ چه روزنامه نگار. نه فقط در قبال ایران، در قبال هر بحران جهانی آنها به سختی به گزینه امنیتی و نظامی فکر می کنند. این تصور غلط را حمایت نمی کنم که جمهوری خواهان جنگ طلب هستند یا دموکراتها به سراغ جنگ نمی روند. چنین دوگانه ای غلط، و درباره ایران،‌مطلقا غلط است.