لایحه ضد تجملگرایی در مجلس
لاکچریبازی رو چه کسی به این مملکت آورد؟
📜 ۹۴ سال پیش یعنی ۱۶ آذر سال ۱۳۰۵ شمسی لایحهای در ایران تصویب شد که حکایت از یک تغییر بزرگ در فرهنگ و سبکزندگی ایرانیها داشت؛ تجملگرایی. زنگهای هشدار از همون موقع شنیده شده بود، ولی افسوس که نتیجهای نداشت.
🔸تجملگرایی در حد لاکچریبازی رو اولینبار ناصرالدین قاجار به زندگیاش آورد. هر بار فرنگ میرفت یا با سفرای خارجی دیدار میکرد، سوغاتی فرنگی نصیبش میشد؛ از لباس تا وسایل شخصی و وسایل زندگی و حتی کالاهای مصرفی.
🔸بعدها مظفرالدین قاجار و فرزندانش هم این لاکچریبازیها رو ادامه دادند و تجملگرایی خیلی زود سبک زندگی شاهزادگان قاجار شد.
🔸مردم عادی اما به این سبکزندگی نه عادت داشتند نه علاقه. اصلا به اجناس خارجی و تولیدات اجنبی روی خوش هم نشون نمیدادند. تا اینکه اوایل قرن چهاردهم شمسی با یکهتازی و بعد سلطنت رضاخان تجملگرایی خیلی سریع وارد زندگی مردم عادی هم شد.
🔸مشکل اینجا بود که مدرنسازی ایران در دوره پهلوی با الگوهای غربی انجام میشد نه بر اساس سبکزندگی و فرهنگ و عادات روزمره ایرانیها و با استفاده از کالای ایرانی و بومی. از همان روزگار پهلوی اول مصرف کالای خارجی نشونه تمدن و شخصیت شد و رقابتی شکل گرفت برای هر چه بیشتر خارجیشدن!
🔸درباره لایحهای هم که به مجلس برده شد بحث و بررسی صورت گرفت، ولی جلوی موج تغییر رو نگرفت.
🔸نگرانی اصلی، ورشکستگی مملکت به دلیل واردات زیاد بود و ورشکستگی خیلی از کسبه و تجار و مردم عادی به دلیل چشم و همچشمی ناشی از تجملگرایی.
📜 بازخوانی صحبت یکی از نمایندگان در مجلس آن روزگار میتونه تصویری روشنتر از نفوذ تجملگرایی در فرهنگ ساده و بیآلایش ایرانی بده
«بنده خوب در نظر دارم فلان تاجر در یزد یک عمر به یک ترتیبى زندگى میکرد و بالاخره یک قباى قدکى[کرباسی] تهیه میکرد و میپوشید. پول هم داشت و کارشان هم خوب بود ولى از وقتی که قباى قدک به قباى فاستونى و چیزهاى دیگر تبدیل شده هر روز صداى ورشکستگى از همان طبقه بلند است، همین طور مالکین. بالاخره این مالک وقتى قناعتش مخروبه شد و عوائد آن ملک را در سال قبل به مصرف زندگى تجملى رسانده، دیگر هیچچیز پسانداز نکرده، ذخیره نکرده براى روز مبادایش. در تمام طبقات مختلفه این مملکت اگر دقیق بشوید خواهید دید بهواسطه آشناشدن به زندگى تجملى همه دارند ورشکست میشوند...»
@mdaynews