خطبه ۱۵۷ نهج‌البلاغه یکی از خطبه‌های عمیق و پرمعناست که به موضوع قیامت و وقایع مربوط به آن پرداخته است. در این خطبه، امام علی (ع) با کلماتی حزن‌انگیز و هشداردهنده، به توصیف روزی می‌پردازد که تمام آفرینش در برابر عظمت و هیبت قیامت متوقف خواهد شد. لحظه‌ای که اسرافیل، فرشته مأمور، در صور خود خواهد دمید و با صدای او، تمام موجودات به خوابی ابدی فرو خواهند رفت. در این لحظه، زمین و آسمان، کوه‌ها و دریاها، همه و همه در هم شکسته خواهند شد و نشانه‌های دنیا به یک‌باره از میان خواهد رفت. امام علی (ع) با توصیف این واقعه می‌کوشد تا انسان را از غفلت و دلبستگی به دنیا برحذر دارد و به او یادآوری کند که همه چیز در این عالم فناپذیر است و تنها چیزی که ماندگار خواهد ماند، عمل و ایمان اوست. او از بندگان خدا می‌خواهد تا به یاد قیامت باشند و خود را برای روز حساب آماده کنند، روزی که هیچ چیز از دید خداوند پنهان نخواهد ماند. ☫#بسیج_کارکنان_دانشگاه_علامه_طباطبایی☫ ☫‎@me_atu ☫