رفتار عجیب ایرانیان و خاورمیانهایها؛ چرا به جای ترس، جنگ را شوخی میگیرند؟
با گذشت یک سال از جنگ غزه که ایرانیان نیز در دو عملیات وعده صادق ۱ و ۲ و حمله اخیر رژیم اسرائیل، پسلرزههای آن را لمس کردند، گویی نوع واکنش مردم ایران و منطقه به جنگ، بمباران و ناآرامی با دیگر مردم دنیا تفاوتهایی دارد.
عکاسی از پشتبام بهجای فرار به پناهگاه
جنگ در یک سال اخیر جنبهای از زندگی مردم غزه و لبنان را در شبکههای اجتماعی به تصویر کشیده که نشان میدهد این مردم حتی در میانه جنگهای سنگین و طولانی هم زندگی را ادامه میدهند. روی دیگر این بیگانگی با ترس را میتوان در رفتار مردم ایران در جریان دو عملیات وعده صادق ۱ و ۲ و در حمله اخیر رژیم صهیونیستی به کشور دید.
درحالیکه در کشورهای دیگر و مناطقی مانند سرزمینهای اشغالی، اولین و سریعترین واکنش مردم به حملات جنگی، فرار و پناهبردن به پناهگاهها و مناطق امن است، اما در نمونههای اخیر در میان مردم کشورهای منطقه خاورمیانه که درگیر جنگ با رژیم صهیونیستی هستند، واکنشی متفاوت را شاهد بودیم.
برخلاف ساکنان سرزمینهای اشغالی، مردم این کشورها در مواردی نهتنها به زیرزمینها و نقاط امن نرفتند، بلکه با حضور روی پشتبام خانههایشان به تماشای این حملات یا گرفتن عکس و فیلم از آن مشغول شدند.
۴ آبان ۱۴۰۳، شبی که رژیم اسرائیل به ایران حمله کرد برخی از مردم در زمان حمله تنها صدای پدافند را در بعضی از مناطق شنیدند و برخی دیگر حتی متوجه این صداها هم نشدند. فردای حمله هوایی به ایران هم زندگی عادی مردم ایران جریان داشت و حتی برخی بیخبر از حملات شب گذشته بودند. آرامش عمومی حاکم بر کشور همزمان با حمله از چشم رسانههای خارجی هم دور نماند و برخی از آنها مثل آسوشیتدپرس و یورونیوز، تصاویری از مردم ایران در فردای شب حمله به ایران منتشر کردند و وضعیت عادی و آرام ایران را به تصویر کشیدند.
جنگ، سوژه شوخیهای حقیقی و مجازی
رویکرد پربسامد بسیاری از ایرانیان به این درگیریها، در فضای حقیقی و مجازی، طنز و شوخی بوده، درحالیکه واکنش طبیعی به جنگ که در بسیاری از کشورها نیز دیده میشود، نگرانی و اندوه است. تصاویر واکنشهای متفاوت به این عملیات و حملات در سکوهای مختلف شبکههای اجتماعی نیز منتشر شده و حتی به جمع کاربران غیرایرانی هم راه پیدا کرد.
برخی کاربران ایرانی این حملات را کوچک دانستند و برخی دیگر رهگیری موشکها توسط پدافند هوایی ارتش ایران را کاری شجاعانه خوانده و آن را تحسین کردند. به صدا در نیامدن آژیر هشدار و مقایسه آن با موقعیتهای مشابه در سرزمینهای اشغالی هم از دیگر مواردی بود که موردتوجه کاربران شبکههای اجتماعی قرار گرفت. گرچه شوخیهای کاربران فارسیزبان شبکه اجتماعی ایکس(توییتر سابق) با موضوع حمله رژیم صهیونیستی به ایران واکنش جریانات مختلف را به همراه داشت و برخی آن را مصداق کوچکنمایی یا غفلت از واقعیت میدانستند، اما از یک پدیده جالب حکایت داشت و آن هم «نوع مواجهه متفاوت مردم ایران و خاورمیانه با مسئله جنگ» بود. اما دلیل این رویکرد چیست؟ آیا دلیل اجتماعی دارد و به خلقیات مردم برمیگردد یا بهخاطر اطمینان آنهاست و یا ناشی از موضع بیتفاوتی؟
قدمت نزاع و جنگ در خاورمیانه، آن را پذیرفتنیتر کرده
سعیده زادقناد دانشآموخته علوم ارتباطات اجتماعی در پاسخ به این سؤال که علت تابآوری و روحیه بالای مردم خاورمیانه و بهویژه ایران درحالیکه مدام در تنش جنگ بوده و یا سایه جنگ همواره بر سر آنهاست، به ایرنا میگوید: باید این موضوع را در بستری تاریخی دید و بررسی و تحلیل کرد.
خاورمیانه بستر شکلگیری تمدنهای بزرگی است که قدمتی دیرینه دارند و هر تمدنی در فرایند شکلگیری، تثبیت، اوج و افولش، نمیتواند از مفهوم «نزاع» و در شکل تقویتشده آن «جنگ» به دور باشد. زیرا تمدنها هر میزان که شکوفا و حتی مترقی باشند، مفهوم دیگری را برساخت میکنند و همین مفهوم بسترساز جدایی و فاصله افتادن میان انسانها میشود. از تمدنهای الهی شرق میانه گرفته تا تمدنهای غیرالهی آن نیز از این قاعده مستثنی نبودهاند.
گاهی ادیان ظهور کرده در این مناطق، دعوت به مبارزه برای گسترش حق و فرمان الهی را در رأس برنامههای خود قرار دادهاند و گاه تمدنهایی که سودای کشورگشایی داشتهاند، جنگ را با شعار گسترش صلح برگزیدهاند؛ بنابراین قدمت نزاع و جنگ در این منطقه، خود عاملی برای پذیرش راحتتر آن در خاورمیانه است.
تأثیر مقدس شدن جنگ در تحمل مصائب
وی میافزاید: از طرفی دیگر وقتی به حضور ادیان الهی در این منطقه میاندیشیم، گرهخوردن جنگ و نبرد و مقدس شدن آن حائز اهمیت میشود، گویی فرد در خاورمیانه به دنیا آمده تا از آرمانی خدایی دفاع کند و در ذهن او این مسئله ریشه تاریخی دارد.