✅ به نام خدای منان ✅ آقازاده عارف مسلک!! (4) ... • عدم بیعت با علی (ع) با وجود بیان فضیلت‌های بسیار برای ایشان؛ با محقق نشدن اجماع امت بر سر خلافت علی (ع)! و بروز جنگهای داخلی، عبدالله موضعی بی‌طرف اتخاذ نمود و با او بیعت نکرد، البته مهدورالدم شدن برادر عبدالله توسط علی (ع) نیز بی تاثیر نبوده است. حتی سخنان سخنگوی دولت علی (ع)؛ جناب عمار یاسر در جلب نظر عبدالله اثری نداشت. «یاری نکردن حق» و «خوار نکردن باطل» دو ویژگی منفی او از نگاه امیرمؤمنان (ع) بود. طبق روایتی از اصبغ بن نباته، در زمان خلافت علی (ع)، ‌عبدالله بن عمر به همراه فرزندان ابوبکر و سعد بن ابی‌ وقاص نزد امام رفته و از او امتیازاتی را درخواست کردند که امام نپذیرفت و حتی در نهی از این کار خطبه‌ای در مسجد ایراد نمود. برخی منابع اهل سنت آورده اند؛ عبدالله در اواخر عمرش بخاطر عدم حمایت از علی (ع) و عدم مبارزه با فتنه گران، پشیمان و البته ناراحت بوده است.!! • عدم همراهی با جبهه حق؛ وقتی امام علی (ع) جهت جنگ با معاویه رهسپار شام شد، سه نفر با او همراهی نکردند: سعد بن ابی‌وقاص، محمد بن مسلمه انصاری و عبدالله بن عمر. گرچه احضار شدند اما امان از بی بصیرتی! عبدالله در پاسخ امام گفت: «تو را سوگند! مرا به چیزی که آن را نمی‌شناسم، وادار مکن.!!» ‌او استدلال می‌کرد؛ این جنگ مسلمان کشی و یا به عبارتی برادر کشی است.! او همچنین در نامه‌ای به معاویه نوشت: «تو گمان کردی حال که من علی و مهاجران را رها کرده‌ام، همراه تو خواهم شد؟ .... با سکوتم! اگر جبهه علی بر حق بوده است، حداکثر آن است که ثوابی نبرده ام!! و اگر گمراهی باشد، با بی‌طرفی از شرّی خلاصی یافته‌ام.» • پاسخ مثبت به دعوت معاویه!! در صفین، پس از جدی شدن ماجرای لبخند و گفتگو بجای جنگ و هیاهو! معاویه به ابن عمر و چند تن دیگر نامه نوشت. از ایشان دعوت شده بود، ناظر کیفی این پدیده شوم تاریخی باشند. دعوت معاویه پذیرفته شد. تا پایان ماجرا ناظران حضور داشتند.! آری تیم فرزند عمر! در معرکه نبرد، حاشیه نشین شدند و در میدان بصیرت مردود!! • پس از سکوت های مکرر ابن عمر، این بار در یک حرکت ممتد دست به بیعت با اهل نفاق زد؛ برای بیعت شرط گذاشت؛ همه بایستی بر سر خلافت یک فرد اجماع کنند؛ از این رو با معاویه بیعت کرد.!! • با شروع بیعت گیری برای ولیعهد ناخلَف معاویه یعنی یزید، باجناق عمرسعد به گروه مخالفان پیوست اما معاویه از او بیمناک نبود و به وفاداری او در آینده ایمان داشت. معاویه خطاب به فرزند میمون بازش می گوید؛ «اما عبدالله بن عمر! عبادت او را کشته است و اگر احدی غیر از او باقی نماند که بیعت نکرده باشد، با تو بیعت می کند.» • عبدالله بن عمر در جریان صلح امام حسن (ع) و معاویه حضور و در جهت تحکیم صلح تلاش کرد. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc