هدایت شده از نوبت
قدرت شایعه آنفولانزای آسیایی: 🔸سال ۱۹۹۷ در حالی که درون اقتصادهای ببرآسای آسیا چیز مشهودی تغییر نکرده بود، یک ضربه ناگهانی پولی به آنها وارد شد که بی‌درنگ نام "آنفولانزای آسیایی" بر آن نهادند. بعدها معلوم شد که این کشورها قربانی ترس و هراس محض ناشی از شایعه‌سازی‌ها شده بودند. 🔸بحران مالی موجب اتفاقاتی ناگوار شد. در اندونزی شهروندان مستمند به فروشگاه‌های شهری هجوم آوردند و هر چه توانستند با خود بردند. در یک حادثه هولناک، مرکز تجاری در جاکارتا در حالی که غارت می‌شد آتش گرفت و صدها نفر زنده سوختند. 🔸ایستگاه‌های تلویزیونی با به راه انداختن تبلیغاتی گسترده در کره‌جنوبی، شهروندان را به اهدای طلاهای خود فراخواندند که پس از ذوب، برای پرداخت بدهی کشور از آن استفاده شود. فقط در چند هفته، سه میلیون نفر گردنبندها، مدال‌ها و نشان‌های ورزشی خود را اهدا کردند. اما با آنکه دویست تن طلا که برای کاهش قیمت جهانی آن کافی بود، جمع‌آوری شده بود، سقوط ارزش پول کره همچنان ادامه داشت. 🔸بحران به بروز موجی از خودکشی‌ها انجامید. چون خانواده‌ها شاهد نابودی دارایی‌هایی بودند که در طول زندگی خود پس‌انداز کرده بودند. ده‌ها هزار کسب و کار کوچک تعطیل شد. میزان خودکشی در کره‌جنوبی در سال ۱۹۹۸ پنجاه درصد افزایش یافت. خودکشی در میان سالخوردگان بالای شصت‌سال بیش از همه بود. پدر و مادرهای سالخورده سعی می‌کردند بار اقتصادی فرزندانِ جان به لب رسیده‌ی خود را را سبک کنند. مطبوعات از افزایش نگران کننده خودکشی‌های گروهیِ خانوادگی خبر می‌دادند که در آن پدران ابتدا اعضای خانواده را حلق‌آویز و سپس خودکشی می‌کردند. اولیای امور خاطرنشان می‌کردند که چون فقط مرگ رئیس خانواده خودکشی و مرگ بقیه اعضای خانواده قتل طبقه‌بندی می‌شد، رقم واقعی خودکشی‌ها به مراتب بیشتر از آمار منتشر شده است. 🔸بحران آسیا منبعث از ترس بود و تنها حرکتی که می‌توانست آن چرخه را متوقف کند همان کاری بود که در دوران بحران موسوم به تکیلا در سال ۱۹۹۴ برای نجات پول مکزیک صورت گرفت. یعنی اعطای وامی سریع و قاطع برای متقاعد کردن بازارهای مالی مبنی بر اینکه ایالات متحده به راحتی نمی‌گذارد که مکزیک زمین بخورد. اما به محض آنکه بحران آسیا شروع شد، خیل عظیمی از قدرتمندان مالی با پیامی هماهنگ و یکسان گفتند: به آسیا کمک نکنید. 🔸 میلتون فریدمن با حضور کم‌سابقه در کانال تلویزیونی سی‌ان‌ان گفت که وی مخالف دادن هر نوع تضمین برای کمک به آسیا است. زیرا بازار باید به حال خود رها شود تا خود را به طور خودکار اصلاح و تنظیم کند. ۱۱۶