🏴🏴🌷🌷به مناسبت ۲۳ دی ماه سالروز اولین حمله شیمیایی عراق علیه ایران در دل زمستانی سخت، آسمان جنوب به رنگی غریب درآمد. صدای فریاد مادران در گوش کوچه‌ها طنین انداخت و هوای خاکی سوسنگرد، رنگ خفقان به خود گرفت. اینجا، در این روز تلخ از دی‌ماه ۱۳۵۹، مرگ نه در لباس گلوله یا آتش، که در قامت بی‌رحم گازهای شیمیایی، به سرزمین ما هجوم آورد. نفس‌ها سنگین شد، چشمان از اشک پر شد و زمین از سوز سرما و بوی مرگ، بغض کرد. در آن لحظات، کودکانی که به دنبال بازی بودند، ناگهان به دامان مادران‌شان چسبیدند، و مردانی که برای دفاع ایستاده بودند، در میان این حمله خاموش، افتادند. آسمان سوسنگرد، که همیشه مملو از آواز پرندگان بود، خاموش شد. زمین با زخمی عمیق به یادگار ماند و این روز به تاریخ پیوست؛ نه به‌عنوان یک خاطره، بلکه به‌عنوان زخمی که هرگز درمان نخواهد شد. اما این خاک با هر زخم، استوارتر شد. نفس‌های سنگین مردمانش به فریادی ماندگار تبدیل شد و نشان داد که حتی مرگ خاموش نیز نمی‌تواند صدای حق‌طلبی این ملت را خفه کند. اینجا ایران است، سرزمینی که حتی در میان زهرابِ خفقان، رویش زندگی را فریاد می‌زند. 🔻به بپیوندید 🔻 @mehvarehashem