عزیزان من! اگر از کوچکترین👌 اتفاق مانند جا گذاشتن یک وسیله مورد نیاز، باعث افزایش رشد عقلی من نشود، که من چه کردم🤔 که این شد، چگونه می توانم در رخدادهای بزرگتر متوجه شوم و بصیرت داشته باشم.😮 اگر همیشه کنار تنور استغفار نشسته باشیم، در هر امری جستجو کنم که چه کردم که این شد؟؟ چرا هر دفعه من از این نقطه لطمه می خورم؟؟؟😨 اگر اتفاقی هم افتاد، نقطه عروجم خواهد شد، اما اگر در هر امری با دید دنائت نگاه کنم، توجیهات ظاهری کنم، در همه امورات این دید را خواهم داشت. پس در هر جریان و قصه ای از زندگی اعم از کوچک و بزرگ، اولین بال پرواز، دیدن با بصیرت هست.‼️ 🔴 دومین بال پرواز چیست؟؟ وقتی هر جریانی رخ داد، سریع آن را تمام نکنیم، مثلا اگر در جا گذاشتن یک وسیله مورد نیاز ،فهمیدم که به چه علت فراموش کردم، آیا تمام می شود؟؟ خیر! کارهای دیگری هم سبب این اتفاق شده بود.🙁 علامه مصباح فرمودند ، هر چیز را ادامه دهید در گرفتن نتایجش ، خداوند متعال به تو نتایج بیشتری نشان می دهد.😊 مثال عاشورا اینگونه است ، برخی به دنائت نگاه می کنند، بسیاری از سخنرانان به بال اول توجه نمی کنند و از ابتدا تا انتهای مجلس تمسک دارند به این حدیث که اشک بر آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام بهشت را واجب می کند، فقط این محافل برای اشک ریختن برگزار شده است.😥 علامه فرمودند ‌‌:فردی که از ابتدا تا انتها این اشک را مطرح می کند، همانگونه پیش می رود و هیچ بصیرت افزایی نخواهد داشت.🙁🙁🙁 با این اشک کدام بهشت واجب می شود؟؟؟ بهشتی که امام خمینی اعلی الله مقامه فرمودند: ما هر چه داریم از محرم و صفر است، یعنی انقلاب ما حاصل محرم و صفر است، سالهای ابتدایی انقلاب همه مساجد نذری ظهر روز عاشورا داشتند، انقلاب که شد، امام خمینی فرمودند که این انقلاب از محرم و صفر است، نذری و نشستن در مسجد و عزاداری و اشک صرف را قبول ندارم، فرمودند وارد خیابانها شوید، انقلاب شده، راهپیمایی به سمت میدان امام حسین علیه السلام، از انقلاب همه حمایت کنید، آیا باید مردم منتظر نذری ظهر هاشورا می ماندند؟؟؟👌👌👌 علامه فرمودند برخی بال اول را هم ندارند و در جریان عاشورا فقط به شهادت آقا پرداختند و اشک ریختن صرف .