هدایت شده از baghdad0120
آن نه عشق است که بِتوان بَرِ غمخوارش بُرد یا توان طبل زنان بر سر بازارش بُرد عشق می خواهم از آن سان که رهایی باشد هم از آن عشق که منصور سر دارش بُرد عاشقی باش که گویند: به دریا زد و رفت نه که گویند: خسی بود که جوبارش بُرد دلت ایثار کن آن‌سان که حقی با حق دار نه که کالاش کنی، گویی: طرّارش بُرد شوکتی بود در این شیوه‌ی شیرین، روزی عشق ِ بازاری ما رونق بازارش بُرد عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ که به عمری نتوان دست در آثارش بُرد مرد میدانی اگر باشد از این جوهر ناب کاری از پیش رود کارستان ک«آرش» برد @baghdad0120