🟢توصیه های برای رسیدن به منطق صواب ✔️سكوت به ما دستور داده‌اند در جايى كه لازم نيست سخن مگوئيد، زيرا هرچه حرف زيادتر، احتمال خطا و گناه بيشتر است. همچنان كه هرچه نوشتن بيشتر، غلط و اشتباه بيشتر، اگر انسان دست به قلم نشود و چيزى ننگارد دچار اشتباه نمى‌شود و اگر هم حرفى نزند دچار لغزش و خطا و معصيت نمى‌گردد. ➖ پيامبر اكرم (ص) فرمودند: «لا يسلم احد من الذنوب حتى يخزن لسانه»: «احدى از گناهان سالم و مصون نمى‌گردد، مگر اين كه زبانش را پنهان كند»(۴) از اين روايت استفاده مى‌شود كه زبان منشاء و كليد تمام ذنوب است، زيرا حضرت فرمودند: (الذنوب) مى‌دانيم جمع محلى و مزيّن بالف و لام افاده عموم مى‌كند، يعنى تمام گناهان و به غير از زبان را هم نفرمودند كه كنترل كن، اشتباه نشود كسى نمى‌خواهد بگويد در جايى كه وظيفه سخن گفتن است، خموش بودن نيكوست.بلكه مى‌گوئيم ترك «مالا يعنيه»: «يعنى حرف بى‌فايده» و ترك فضول كلام (يعنى زيادى‌هائى كه لازم به ذكر نيست بايد كرد. علماى اخلاق مى‌گويند ميوه سكوت، نورانيّت قلب است. و سرازير شدن اسرارى به قلب كه قبلًا نبود. ✔️تفكّر قبل از سخن منطق صواب از تفکر و اندیشه درست متولد می شود. انسان باید قبل از سخن گفتن فكر كند تا جوانب احتمالی و آثار سخن را بسنجد. ➖پیامبر اکرم(ص) در صفات عاقل فرمودند: «وَ إذا أرادَ أن يَتَكَلَّمَ تَدَبَّرَ ؛ فإنْ كانَ خَيراً تَكَلَّمَ فغَنِمَ ، وإن كانَ شَرّاً سَكَتَ فسَلِمَ» انسان عاقل هر وقت سخنی به ذهنش می‎رسد چند لحظه تدبّر می‎کند، اگر نتیجه خوبی داشت، سخن خوب را می‎گوید و اما اگر دید سخن بدی است، سکوت می‎کند و سالم می‎ماند.»  (۵) ➖ حضرت امیر(ع) می فرماید:«لسان المؤمن وراء قلبه وقلب الاحمق وراء لسانه»  زبان مؤمن پشت قلب او و قلب منافق پشت زبان او است.(۶) ✔️اجتناب از هم نشینی با.... یکی دیگر از عوامل تاثیر گذار بر منطق انسان هم نشین است که هم نشینی که مراقب حرف زدن خود نیست و حرفای زشت و گناه آلود می زند باید از مجالست با آنها اجتناب کرد. ➖سماعه از امام صادق(ع) نقل مى كند كه: «رسول اللّه(ص) فرمودند: «اِنّ مِن شَرِّ عِبَادِ اللّهِ مَنْ تَكرَهُ مُجَالَسَتُهُ لِفُحْشِهِ» از بدترين بندگان خدا كسى است كه همنشينى با او به خاطر فحش دادن او ناپسند شمرده می شود.(۷) ➖امام صادق(ع) فرمودند: «رسول اللّه(ص) فرمودند: «اِذَا رَأَيتُمُ الرَّجُلَ لَايُبَالِى مَا قَالَ وَ لَا مَا قِيلَ لَهُ فَاِنَّهُ لِغَيَّةٍ اَو شِركِ شَيطَانٍ» هنگامى كه مردى را ديديد كه باكى ندارد در آنچه مى گويد و يا آنچه به او گفته مى شود اين بواسطه ضلالت يا شركت شيطان است.(۸) 💠داستان در روايتى دارد كه عمرو بن نعمان جُعفى مى گويد: «امام صادق(ع) دوستى داشتند كه وقتى مى خواستند جائى بروند مصاحبت حضرت را ترك نمى كرد و پيوسته همراه حضرت بود. روزى با حضرت در بازار كفاشان راه مى رفت و دنبالشان غلام او كه اهل سند(هند) بود مى آمد، ناگاه آن مرد به پشت سر خود متوجه شد غلام را خواست، او را نديد و تا سه مرتبه به دنبال برگشت او را نديد، در مرتبه چهارم گفت: «يا اِبْنَ الفَاعِلَةَ اَينَ كُنتَ»؛ (اى زنازاده كجايى؟) حضرت وقتى اين جمله را شنيدند سر بلند كرده و با دست بر پيشانى خود زدند و فرمود: «سُبحَانَ اللهِ، نسبت ناروا به مادر او مى دهى؟ فكر مى كردم تو پرهيزکار و انسان باتقوايى هستى و اكنون فهميدم چنين نيستى!» گفت: فدايت شوم مادر او از اهل سند و مشرك است(مسلمان نيست و عقد ازدواج جارى نمى كنند) حضرت فرمودند: «آيا نمى دانى كه براى هر ملتى ازدواج هست، (هر فرقه اى براى خود مراسمى دارد) از من دور شو». راوى مى گويد: ديگر او را نديدم كه با آن حضرت راه برود تا آنگاه كه مرگ آنها را از هم جدا كرد. (در روايتى ديگر دارد كه براى هر امّتى، ازدواجى و مراسمى است كه از زنا دورى مى كنند).(۹) 🔻 ادامه دارد 👇👇 ✅ کانال محتوایی منبر طلاب🔰🔰🔰 http://eitaa.com/joinchat/3087990800Cdc959f683d