✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع: «#شاهچراغ (١)»
✍️ مناسبت روز: در دهه‌ی کرامت قرار داریم و امروز ششم ذی‌القعده، روز بزرگداشت حضرت #احمد_بن_موسی معروف به حضرت شاهچراغ (ع) است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این امامزاده جلیل‌القدر آغاز می‌نمائیم؛
آستان مبارک امامزادگان، همواره کانون تجلی انوار و برکات الهی بوده و مرقد پاک و مطهرشان معدن فیض و کرامت است؛ آنها مقربان و آبرومندان درگاه الهی، و وسیله نزدیکی به آستان ربوبی‌اند؛
بی‌شک یکی از این امامزادگان عظیم‌الشأن که چون خورشیدی فروزان در قلب ایران می‌درخشد، و انوار روشنگرش دل‌های مؤمنان را، و کرامات روشن‌تر از آفتابش، جسم و جان عاشقان را می‌نوازد، حضرت سيد امير احمد (ع) ملقب به «شاهچراغ» و «سَيِّدِالسّاداتِ الْاَعاظِم» فرزند بزرگوار امام موسی كاظم (ع) و برادر گرامی امام رضا (ع) است، که بارگاه ملکوتی و منورش، همواره میعادگاه عاشقان و محل رفت و آمد ملائک الهی و روضه‌ای از باغ‌های بهشت در شیرازِ ایران است؛
در اوصاف و فضایل این دُرّ گرانمایه، مورخین و محدثین سخن بسیار گفته‌اند و ایشان را انسانی «کریم، شجاع، فاضل، صالح، پرهیزگار، صاحب مکنت و عزت، و محبوب در بین مردم و با منزلت خاص نزد امام کاظم و امام رضا (ع) دانسته‌اند؛
همچنین طبق شهادت علمای بزرگ شیعه از جمله علامه مجلسی (ره) در کتاب «مِرآةُ العُقُول»، مادر ایشان «ام احمد» نیز از داناترین، پرهیزگارترین و گرامی‌ترین زنان در نزد حضرت کاظم (ع) بوده‌اند که امام، امانات خود را نزد ایشان می‌گذاشتند؛
در احوالات شاهچراغ (ع) آورده‌اند که آن حضرت، شب‌ها تا صبح به عبادت مشغول بوده و با قلم خود، بارها قرآن را نوشته‌اند و بزرگان علم رجال ایشان را از محدثان بزرگ و راویان احادیث اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانسته‌اند؛
شیخ مفید (ره) نیز در «ارشاد» در شرح حال این امامزاده عظیم‌الشأن می‌فرماید: «حضرت احمد بن موسی(ع) فردی کریم‌النفس، جلیل‌القدر و پرهیزگار بودند که امام جعفر (ع) ایشان را (بسیار) دوست داشتند و بر دیگر فرزندان خود مقدم می‌نمودند» و همچنین در باب سخاوت و کرامت حضرت، نوشته است: «ایشان در طول عمر خود، هزار بنده را خریده و در راه خدا آزاد نموده‌اند». (الارشاد، ج۲، ص۲۴۴)
یکی از نکات درخشان در زندگی پربرکت حضرت شاهچراغ (ع)، ولایت‌مداری و بیعت ایشان با امام رضا(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان است، به‌صورتی که در تاریخ نقل شده: هنگامی که خبر شهادت امام کاظم (ع) در مدینه منتشر شد، عده‌ای زیادی از مردم به درب خانه‌ی احمد بن موسی (ع) آمدند و به سبب شخصیت والای ایشان، با حضرت بیعت کردند و ایشان نیز پس از بیعت بر بالای منبر رفته و خطبه‌ای در کمال فصاحت و بلاغت بیان نموده و فرمودند: «ای مردم، هم چنان که اکنون تمامی شما با من بیعت کرده‌اید، بدانید که من خود، در بیعت برادرم علی بن موسی الرّضا (ع) هستم؛ ایشان پس از پدرم، امام و خلیفه‌ی بحق و ولیّ خداست و بر من و شما واجب است که از حضرت رضا (ع) اطاعت کنیم»؛ و سپس به‌اتفاق تمامی حاضران، خدمت ثامن‌الائمه (ع) رسیدند و به امامت آن بزرگوار اعتراف کرده و با امام هشتم بیعت نمودند؛ حضرت رضا (ع) نیز درباره برادرشان (احمد)، دست به دعا برداشته وفرمودند: «خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگرداند، هم چنان که حق را پنهان و ضایع نکردی» (تحفةالعالم، ص۳۰۷)
همچنین در تاریخ آمده که در آن زمان، نزاعی سخت بین «امین و مأمون عباسی» در گرفته بود و همزمان قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود، لذا مأمون پس از غلبه و کشتن برادرش به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی، علیرغم میل باطنی امام رضا (ع)، حضرت را از مدینه به طوس انتقال داد و ولايتعهدی خود را با فشار و تهدید به حضرت تحمیل نمود؛
حضور با برکت امام هشتم در خراسان باعث شد تا شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به اشتیاق زیارت چهره تابناک حضرت شمس‌الشموس، از نقاط مختلف جهان اسلام به سوی ایران حرکت کنند؛
حضرت شاهچراغ (ع) نیز به همراه دو تن از برادرانشان «سید امیر محمد عابد (ع)» و «سید علاءالدین حسین (ع)» و باتفاق گروه زیادی از برادرزادگان، خویشان و شیعیان عازم خراسان شدند؛ اما در دو فرسنگی شیراز، خبر شهادت امام رضا (ع) به ایشان رسید و بنابر دستور مأمون، نیروهای حکومتی راه را بر کاروان حضرت بستند و جنگ نمایانی بین آنها درگرفت که انشاالله در روز آینده از این حماسه بزرگ و شجاعت بی‌نظیر حضرت شاهچراغ (ع) سخن خواهیم گفت...
https://eitaa.com/menbarisfahan