⭕️یکی از ادعاهای پرتکرار جنگ رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی، تکرار ادعای واهی قدرت کم ایران دربرابر روسیه و تلاش جهت پرتنش نشان‌دادن رابطه مسکو و تهران در زمین سوریه است. موسسه واشنگتن (Dec 16, 2021)، پاسخ این ادعا را می‌دهد؛🔻🔻🔻 🔹خلاصه گزارش: 1- روسیه با اسرائیل برای حمله به اهداف وابسته به ایران همکاری میکند 2- با این حال اقدامات مسکو بارها نشان داده است ک روسیه نه توانایی برای محدود کردن نیروهای تحت حمایت ایران در سوریه داشته است و نه تمایلی - از منظر دولت اسرائیل، حضور روسیه در سوریه بهتر از ایران است، اما واقعیت این است که روسیه و ایران جزء لاینفک یک مجموعه استراتژیک هستند. 🔸متن گزارش: به نظر می رسد اسرائیل امیدوار است که اختلافات بین مسکو و تهران با پایان جنگ با وضوح بیشتری ظاهر شود، اما این دیدگاه بیش از واقعیت منعکس کننده افکار واهی است و واقعیت این است که روسیه و ایران جزء لاینفک یک مجموعه استراتژیک هستند. فعالیت‌های هسته‌ای ایران و فعالیت‌های هژمونیک منطقه‌ای گسترده‌تر این کشور همچنان برای ایالات متحده و اسرائیل در اولویت باقی مانده است. بنی گانتز، وزیر دفاع اسرائیل، در آخرین دیدار خود با آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه و لوید آستین، وزیر دفاع در 9 دسامبر، بر لزوم توقف تجاوز ایران تاکید کرد . در اورشلیم و واشنگتن، بسیاری امیدوارند که روسیه ممکن است اسد را از ایران دور کند و منافع خود را تقویت کند. به طور خاص، مقامات اسرائیلی معتقدند روسیه می تواند با محدود کردن نیروهایی که تهران در سوریه مستقر می کند، به جلوگیری از تجاوز ایران کمک کند. اخیراً، میر بن-شبات ، مشاور سابق امنیت ملی گفت: «یک دیدگاه مشترک بین ما و روس‌ها وجود دارد و فراتر از آنچه که به طور عمومی افشا می‌شود... روس‌ها برای ثبات منطقه‌ای، به‌ویژه در سوریه تلاش می‌کنند. من معتقدم که آنها موافق هستند که ایران نیرویی است که این ثبات را به چالش می کشد. این باور از مداخله مسکو در سوریه در سپتامبر 2015 سرچشمه می گیرد. هنگامی که روسیه وارد صحنه سوریه شد، مسکو کنترل آسمان سوریه را به دست گرفت و نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) اغلب مجبور بودند در صورت عدم درخواست مجوز روسیه برای انجام حملات هوایی علیه اهداف مورد حمایت ایران در سوریه، به آنها هشدار دهند (و روسیه نیز اجازه میدادند). لذا مقامات اسرائیلی تمایل روسیه به اجازه چنین حملاتی را به عنوان نشانه ای از حمایت مسکو از نگرانی های اورشلیم در مورد منافع تهران در سوریه تفسیر کردند. با این حال، مقامات اسرائیلی ممکن است انگیزه های مسکو را اشتباه درک کنند. چرا ک مسکو حملات اسرائیل را نه از روی همدردی، بلکه به این دلیل پذیرفت که علاقه واقعی به تضمین این دارد که هیچ بازیگری در سوریه به اندازه کافی قدرتمند نباشد که روسیه را به چالش بکشد. حملات اسرائیل صرفاً برای کنترل جاه طلبی های ایران مفید بوده است. اقدامات مسکو بارها نشان داده شد روسیه نه توانایی و نه تمایلی برای محدود کردن نیروهای تحت حمایت ایران در سوریه داشته است. چرا که؛ 1- نه پوتین و نه دیگر مقامات ارشد روسیه هیچ نشانه علنی مبنی بر محدود کردن نیروهای ایرانی در سوریه ارائه نکرده اند. 2- در خلوت، تحلیلگران روسی نزدیک به کرملین تمایل دارند با تحسین و احترام در مورد ایران و تمدن پارس صحبت کنند، نگرشی که آنها به کشورهای عربی به استثنای مصر تعمیم نمی دهند. 3- کل مداخله روسیه در سوریه به انجام کارهای سنگین توسط ایران بستگی داشت. این یکی از مؤلفه‌های اصلی این است که چگونه پوتین مداخله روسیه را محدود و کم هزینه نگه داشته است. 4- همگرایی روسیه و ایران برای جلوگیری از نفوذ آمریکا به هر دو اجازه داد تا اختلافات تاکتیکی را کنار بگذارند. مقامات روسی خواستار خروج نیروهای خارجی از سوریه هستند اما آنها حضور روسیه و ایران را بر اساس دعوت اسد مشروع می دانند. امید به اینکه اختلافات بین روسیه و ایران با پایان جنگ با وضوح بیشتری آشکار شود، نابجاست و بیش از واقعیت منعکس کننده افکار واهی است. پوتین بارها نشان داده است که ترجیح می دهد همه بازیگران را تقسیم بندی و با آنها همکاری کند، حتی زمانی که آنها منافع متضاد دارند. این قطعاً در رابطه با روابط روسیه با ترکیه صادق بوده است. شاخه های ایرانی در سوریه بسیار عمیق است و پوتین هیچ مکانیسمی برای جدا کردن ایران از سوریه به روشی که تفاوت واقعی ایجاد کند، ندارد. از منظر دولت اسرائیل، حضور روسیه در سوریه بهتر از ایران است، اما واقعیت این است که روسیه و ایران جزء لاینفک یک مجموعه استراتژیک هستند. لینک گزارش👇👇 https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/would-russia-ever-help-syria-break-away-iranian-influence