تکمیلی/ناوبندر مکران این شناور در واقع همانند یک بندر کوچک به شناورهای رزمی در آب‌های آزاد خدمات می‌دهد و کاری که سایر کشورها با اعمال نفوذ سیاسی و دریافت خدمات بندری از کشورهای مختلف در جهان صورت می‌دهند، به صورت مستقل برای نیروی دریایی ارتش در هر نقطه از اقیانوس‌های جهان ارائه می‌کند. در نتیجه، مدت زمان فعالیت ناوگروه‌های ارتش برای حفاظت از خطوط کشتی‌رانی کشور خصوصاً در برابر دزدان دریایی که نهایتاً در حدود 2 ماه بود، می‌تواند تا حد توان و تحمل خدمه ارتقاء یابد و به صورت کلی چند برابر شود. حتی استقرار این ناوبندر در یک محدوده مشخص مانند رأس الحد امکان پشتیبانی همزمان از چند ناوگروه را فراهم می‌کند ضمن اینکه صرف حضور شناور نظامی ایرانی، سبب از بین رفتن حاشیه امن شناورهای نیروهای فرامنطقه‌ای در آن مناطق خواهد شد و تمام تحرکات آنها زیر نظر نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. همچنین با استقرار این شناور در این منطقه، می‌تواند به عنوان ایستگاه رله اطلاعات و کنترل پهادهای مختلف مورد استفاده قرار بگیرد. در یک سال اخیر که به علت شیوع بیماری کرونا، امکان دریافت خدمات بندری برای ناوهای نیروهای دریایی ارتش دشوارتر شده بود، لزوم رفع مشکل خدمات دهی به این شناورهای رزمی سبب شد تا فرایند توسعه ناوبندر مکران به دو فاز تقسیم شده و در فاز اول تنها با کمتر از 5 ماه کار اجرایی، مکران آماده اعزام به مأموریت شود. فاز بعدی نیز شامل برخی تغییرات دیگر در سال آتی اجرایی خواهد شد. لازم به ذکر است در زمینه شناورهای غیرنظامی البته مجموعه صنعت دریایی کشور تجربه ساخت کشتی‌های غول پیکر نفتکش 250 متری و 113هزار تنی و کانتینربر 185 متری و 37هزار تنی را با وارد کردن موتور از خارج برای آنها دارد. در زمینه شناورهای رزمی، ناوهای رده جماران با 1300 تن وزن و حدود 94 متر طول، هم اکنون سنگین‌ترین رده در حال عملیات از شناورهای ساخت داخل در کشور است. ناو آموزشی رزمی خلیج فارس از پروژه لقمان نیز با تُناژ بیش از 3 هزار تن و طول 207 متر به عنوان یک ناو بزرگ در دستور کار است. فرایند ساخت سازه و بدنه این پروژه در آذر سال 98 به صورت رسمی آغاز شده و یک بلوک 500 تنی از 10 بلوک آن به اتمام رسیده که به تنهایی وزن بیش از یک شناور رزمی موشک انداز و حدود 30 تا 40 درصد وزن ناو رزمی در رده جماران را دارد. اما واقعیت موجود در صنعت دریایی کشور در 20 سال اخیر نشان داده با وجود توان خوب در ساخت سازه و بدنه شناور، موارد دیگری وجود دارد که سبب زمان‌بر شدن ساخت شناور در کشور می‌شود. پس راهکار خرید شناور آماده در رده فوق سنگین، رویکرد معقولی است. شناور نفتکش تهیه شده توسط نیروی دریایی ارتش از نظر طول، 24 متر بزرگتر از ناو لجستیکی خارک بوده که به عنوان بزرگترین ناو غرب آسیا (تا پیش از الحاق ناوبندر مکران) در اختیار ارتش است. عرض بدنه در قسمت عرشه نیز نزدیک به 60 درصد در ناوبندر مکران بزرگتر از ناو خارک بوده و عرشه این ناوبندر در قسمت جلوی روسازه، در حدود 15 برابر بزرگتر از عرشه نشست و برخاست بالگرد در ناو خارک است. ناوبندرها شناورهایی با اختصاصی‌سازی‌های مأموریتی گسترده هستند و لزوماً مأموریت‌های خط کشی شده و استانداردی ندارند و کاملاً وابسته به سطح انتظارات نیروی به خدمت گیرنده، تعریف می‌شوند. نیروی دریایی ارتش نیز با توجه به نیازهای خاص خود، تغییرات و پیش بینی‌های لازم را روی یک شناور نفتکش در اختیار گرفته شده ساخت سال 2009 برای این امر کرده است تا به شناوری متناسب برسد. ناوبندر مکران قرار است تا زمانی که خودش نیازمند تعمیرات سنگین نباشد در دریا بوده و به اسکله باز نگردد و موقعیت آن نیز متناسب با راهبردهای سیادت دریایی کشورمان در دریاهای آزاد تعیین می‌شود از نظر ظاهری، اصلی‌ترین تغییر در ناوبندر مکران نسبت به شناور نفتکش پایه، افزوده شدن یک باند بزرگ نشست و برخاست بالگرد در نیمه جلویی عرشه و به طول حدود 76 متر و عرض برابر عرض بدنه است. (مساحت 3200 متر مربع) این عرشه وسیع، امکان استقرار همزمان 5 بالگرد را به راحتی فراهم می‌کند. از جمله ترکیب 2 بالگرد بل212، 2 بالگرد SH-3D سی کینگ و یک بالگرد RH-53D سی استالیون روی ناوبندر مکران قابل اجرا است. در زیر این عرشه نیز اتاقک های متعددی برای امور مختلف افزوده شده است که با توجه به وسعت عرشه، حجم