‍ 🚨روز از نو، روزی از نو 🔸 چند نکته در مورد «طرح شفافیت قوای سه‌گانه» و مقایسه آن با «طرح شفافیت آرا نمایندگان» و طرح سوالاتی در خصوص رفتار نمایندگان در قبال این دو طرح: 🔸 در طرح «شفافیت قوای سه‌گانه» به طور کلی با دو دسته سازمان یا نهاد برای شفافیت روبرو هستیم. دسته اول نهادها و دستگاه‌های اجرایی مثل هیئت دولت، وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و موسسات دولتی، بانک‌ها و ... . دسته دوم هم نهادهای شورایی شامل مجلس، مجمع تشخیص مصلحت، شوراهای عالی و شوراهای شهر و روستا. 🔸 شفافیت پیشنهادی در طرح برای دستگاه‌های اجرایی شامل داده‌ها، تصمیمات و اطلاعات عمومی مثل آیین‌نامه‌ها، اسناد و مکاتبات اداری است. نکته اینجاست که هم‌اکنون «قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات» مصوب سال ۸۸ و «قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» مصوب سال ۹۰ وجود دارد که در مورد همین موارد بوده و هنوز به صورت کامل به اجرا در نیامده است. 🔸 برای نهادهای شورایی مثل مجلس و مجمع تشخیص مصلحت و ... انتشار مشروح مذاکرات صحن، کمیسیون‌ها و آرا افراد پیشنهاد شده است. یعنی همان چیزی که «طرح شفافیت آرا نمایندگان» به دنبال آن بود؛ منتهی با ابعادی وسیع‌تر و برای همه نهادهای شورایی. 🔸 نکته این‌جاست که در طرح شفافیت آرا نمایندگان، تعیین محرمانه بودن آرا به عهده نمایندگان بود ولی در طرح جدید این اختیار به شورای عالی امنیت ملی سپرده شده است. همچنین تعیین مصادیق اطلاعاتی که باید منتشر شود صرفاً توسط رئیس مجلس انجام می‌شود. 🔸 و اما چند سوال از هیئت رئیسه و نمایندگان مجلس. چرا طرح قبلی که در همان ابتدای کار مجلس در سال ۹۹ اعلام وصول شده و تا الآن زمان زیادی صرف بررسی و رفع ایرادات آن شده باید نادیده گرفته شده؟ چرا با وجود اینکه پیش از این بیش از ۲۰ طرح دوفوریتی به هیئت رئیسه تقدیم شده فوریت این طرح باید زودتر مورد بررسی قرار بگیرد؟ 🔸 نکته آخر اینکه طرح جدید به دلیل اینکه اصلاحی در آیین‌نامه مجلس صورت نمی‌دهد به دوسوم آرا نیاز نداشته و با نصف به علاوه یک هم به تصویب می‌رسد. اما از طرفی با تغییر رئیس و هیئت رئیسه مجلس این امکان وجود دارد که مانند قوانین مشابه و با وجود داشتن ضمانت‌های قانونی، به درستی اجرا نشود. باید دید سرنوشت شفافیت در مجلس یازدهم چه خواهد شد؟