📝 حجاب و بی‌حجابی مساوی نیستند 🔸 حجاب در ایران مثل زبان فارسی است و بی‌حجابی مانند زبانی بیگانه. حفاظت از زبان ملی لازم است و باید قانون داشته باشد اما در طرف مقابل کوچک‌ترین محدودیتی برای فارسی را جز با «فاجعه» نمی‌توان توصیف کرد. 🔹 جامعه ما درباره حجاب دوپاره شده انگار که به تدریج و با تبلیغاتِ خارجی دو زبانه شده باشد؛ یکی ایرانی و دیگری غیرایرانی. حیرت‌انگیز است که یک عده این دو را کنار هم قرار می‌دهند و توقعِ رفتار مساوی دارند! 🔸 ایران اگر کشور اسلامی هم نبود باز پوشش و برهنگی در آن مساوی نمی‌شد. تهی کردن ایران از فرهنگش و فرض کردنِ یک محیط خلأ که در آن هر انتخابی با متضادش مساوی باشد رفتاری عمیقا ضدایرانی است. 🔹 اگر کسی عملی ضدحجاب انجام بدهد آن را واکنش به قانونِ حجاب می‌دانند و توجیه می‌کنند، اما آیا رضاخان هم واکنش به اجبار بود؟ یا برعکس، فرهنگ اسلامی با هجومی سراسری و خشن برای غربی شدن مواجه بوده؟ 🔸 اردوغان دو دهه در قدرت است اما هنوز نتوانسته حق حجاب را به قانون اساسی وارد کند. وقتی اقلیتِ لائیک در ترکیه اینقدر بسته و متعصب هستند چرا در ایران باید شعار مدارا و آزادی را از سکولارها باور کنیم؟ 🔹 رفتار مساوی نه معنی دارد نه اگر طرف مقابل قدرت بگیرد تساوی خواهیم دید. مثل ترکیه یا رژیم پهلوی حجاب را منزوی خواهند کرد و اهمیتی هم به نظر اکثریت نمی‌دهند. ادبیات‌شان نیز همین را تأیید می‌کند. 🔸 اُمل، لچک به سر، کلاغ سیاه و... فقط بخشی از توهین و تحقیرهایی است که قشر روشنفکر و غرب‌گرا علیه چادر و روسری تولید کرده‌اند. آیا ممکن است زبان‌شان شیطانی باشد اما رفتارشان انسانی؟